Teşekkürler Narlıdere

Narlıdere Dinlenme ve Bakımevi’nin duyarlı sakinlerinin, (hepimiz adına) “yaşama sevincimiz” dedikleri büyük Türk Bayrağı’nın, neden 23 Nisan’dan beri gönderde dalgalanmadığını merak etmiştik. Aynı gün, ‘aksaçlı dostlarım’ bir haber daha uçurdular; “Belediye’den aradılar Nihat Bey, bayrak direği için ihaleye çıkacaklarmış; anlaşılan 19 Mayıs’a da yetişmeyecek...” İhale lafını duyunca, ‘güler misin, ağlar mısın?’ dedim kendi kendime. Üstüne, Narlıdere Belediyesi’nin Basın Müşavirliği’nden birbiri ardına gelen ‘e-bülten’ler... “Yazıyı gördüler, beni dağıtım listesine eklediler, eli kulağındadır, bayrakla ilgili de bir bilgi gelir, onu da okuyucuyla paylaşırım” diye düşünürken, cumartesi ihaleyi açıp, pazar günü yüklenici firmaya verip, akşamına da işin kesin kabulünü yapmış olmalılar ki (!), pazartesi, ‘bayrağımız asıldı’ telefonları gelmeye başladı. Bu, ‘yükte hafif-pahada ağır’ meselemizi, hatırlatılınca devreye girse bile, ‘hızlı problem çözme becerileriyle’ (ve kurdele filân kesmeye de gerek duymadan) halledenlere teşekkür ederiz.

Teşekkürler Akigo

“Gakkoş”lardan sonra, “Akigo” da Süper Lig’de... Beş sezonda yakalanan bu başarı, alkıştan fazlasını hak ediyor. Ege’nin (iftiharla söylüyorum ki) onur duyduğu bu mütevazı takım, şimdi “kalıcı olabilmek” hedefine kilitlenmeli. Iskalanmaması gereken asıl gerçek ise kasaba büyüklüğündeki yerleşim merkezlerinin, “ekonomiden sanata, spordan turizme” kadar, “yükselen değer” olma yönünde bir değişimi yakalamış olması. Biz ısrarla İzmir Fuarı ile uğraşırız ama dünyanın en büyük fuar organizasyonlarını yapan Frankfurt (ve hatta Düsseldorf bile) büyükşehir ölçeğinde bir merkez değildir meselâ. Benzer modelleri Akhisar, Torbalı, Tire ve diğerleri için kurgulayamamış olmamızın kaybettirdiklerini, Süper Lig’in bu yeni takımı, başarısıyla gözümüze sokmuş oluyor. Bütün kalbimle kutluyorum. İnternet bloglarında, “bu yılın averaj takımı belli oldu” diyenleri de mahcup etmenizi de dört gözle bekliyorum.

Teşekkürler Karşıyaka

100. yılında yaşattığı sevinç, “averajla kümede kalma” tesellisinden ibaret. Bu tablo, ne dev camianın, ne de ateşli taraftarının kabahatidir! Bu tablo, “bütün ufku, sadece futbol takımından ibaret olan bir yönetim fukaralığı”nın eseri... Biliyorum; pek çok Karşıyakalı kızacak bana... Ama birilerinin de çıkıp, azımsanmayacak bir kalabalığın aklından geçenleri söylemesi gerekiyor artık. (Sadece) çok bağırmak, çok para harcamak, çok heyecanlanmak, çok gözyaşı dökmek, aidiyete bir şey katmıyor. Yeşil-kırmızılı yöneticiler, futbola gösterdiği ihtimamın yarısını basketbol şubesine göstermiş olsalardı, 100. yılda “kazanan, başaran, deviren, iz bırakan armada” olmamak için sebep yoktu. Gelecek için de ısrarım aynı yöndedir: Kulübün “Amiral Gemisi”, bir süre basketbol takımı olmalıdır. Benzer fırsatlar, su sporları için de geçerli. Futbol takımının yükselişi, telâştan uzak planlanmalı ve yıllara yayılmalıdır. “Bastır parayı günü kurtar” modeli çökmüştür. Ben, “her şeyin doğrusunu bilen, cenazede ceset, düğünde damat olmaktan bir türlü vazgeçmeyen” deneyimli(!) yöneticilerin de bir süre dinlenmesi gerektiğini düşünenlerdenim. Talih bir kredi daha açtı Karşıyaka’ya; “bugün yaşa, yarın savaşırsın...” diyerek. Bu rüzgar doğru kullanılmalı. Yarın varsa umut da vardır. Teşekkürler Karşıyaka.