Niye? Niye?

Civarda oturan arkadaşlarımız...
Biz de ta karşı kıyıdaki tepeden, Acıbadem’deki bir balkondan, yanı başımızda patlamış gibi işittik o korkunç sesi.
Orada olmadığımız, tesadüfen o yoldan bir sarı dolmuşla geçmiyor olmadığımız için şanslı bulamadık kendimizi.
Niye şanslı bulalım ki? Giden bizim canımız.
Dostumuz, kardeşimiz, arkadaşımız...
Ne farkımız var orada görevi için bulunan pırıl pırıl genç polisimizden?
Ne farkımız var o sırada dolmuşla kırmızı ışıkta duran dolmuş şoföründen, içindeki yolcudan?
Ne farkımız var oradan tesadüfen geçmekte olan tıp öğrencisi kardeşimden?
Ne farkımız var ha? Ne farkımız var?
Sadece İstanbul değil, Türkiye’nin her ilinde canımızı alıyorlar. Bugün İstanbul. Dün Bursa’ydı. Ankara’ydı. Diyarbakır’dı. Gaziantep’ti. Listesini yap terörün vurduğu şehirleri, bitmez.
Yarın neresi?
Bilmiyoruz.
Yarın biz bir yerlerden geçerken yanımızda bir bomba patlamayacağını bilebiliyor muyuz? Bilemiyoruz.
Yarın bir yerlerde görevimizi yaparken birilerinin bizim canımıza kast etmeyeceğini biliyor muyuz?
Bilemiyoruz.
Söylenebilecek tüm sözler, üzüntü bildiren tüm cümleler, tüm isyan ifadeleri, her şey ama her şey tükendi artık.
Ben üzüntümü, kızgınlığımı, acımı, kırgınlığımı, hayal kırıklığımı ifade edebilecek söz bulamıyorum. “Sözün bittiği yer” gibi cümleler de kuramayacağım, bitti çünkü, söz de bitti, his de bitti, dayanma gücü de bitti, güzel bir gelecek ümidi de bitti, hepsi bitti. Bir tane var içimde kırıntı, o kırıntı artık mikroskobik boyutlara ulaştı, acı çekerken o umut kırıntısını arayıp bulmakta zorlanıyorum.
Ne hakla, kim, hangi geçerli sebeple bizim geleceğimizi çalabilir?
Ne için patlıyor bu bombalar?
Can kaybıyla hangi siyasi sorunu çözdüler bugüne kadar da şimdi çözecekler bu canavarlar, insanlık düşmanları, akılsız başlar?
35 yıldır hangi sorunlarına can almak deva oldu da can alıyorlar?
Ne hakla insan canı alıyorlar? Ne hakla, delireceğim, ne hakla?
Peki ya yöneticilerim...
Gözü dönmüş canavarlar şehrimin ortasında bir araba dolusu patlayıcıyla gezerken siz de bir şeyler yapmalısınız...
Önlem almalısınız...
Enformasyon çağında bu kadar mı zor bunun tespiti? Neden ölüyoruz biz?
Neden her sabah evimizden çıkarken can korkusu yaşıyoruz?
Neden artık küçük çocukların gözlerine ağlamaklı olmadan bakamıyoruz?
Terörizmin kaynağı olan canavarlar ve terörizme göz yumanlar...
Neden bize bunu yaşatıyorsunuz?
Neden davalarınız, siyasi dertleriniz, hırslarınız, güç oyunlarınız ülkede yaşayan 75 milyon insandan, insan canından, çocuklardan, ülkesi için canla başla çalışan insandan, aydınlık bir gelecekten, uzun vadeli barıştan daha kıymetli?
Niye ya?
Niye?
Niye?