Türkiye’de devrim ve karşı-devrim enflasyonu var…

Yakın tarihteki çok partili demokratik yaşamımızda bu hep böyle oldu.

Atatürk’ün son Başbakanı olan ve O’nun için “Seni sevmek milli ibadettir” diyen Celal Bayar Cumhurbaşkanı olduğunda, bazıları bunun karşı-devrim olduğunu söylememişler miydi?

Atatürk’ün Anıt Kabir’ini Demokrat Parti tamamladı. Ata’nın naaşı “geçici” olarak 15 yıldır bulunduğu Etnografya Müzesi’nden 1953’te, Demokrat Parti�iktidarı döneminde Anıt Kabir’e nakledildi. Atatürk’ü Koruma Kanunu, Demokrat Parti tarafından çıkartıldı. Paraların üzerine yeniden Atatürk’ün resmi Demokrat Parti tarafından koyuldu.

Ama bazıları için Demokrat Parti dönemi, Türkiye’nin Atatürk çizgisinden çıkartıldığı bir karşı-devrim sürecidir. Bunlara göre 27 Mayıs 1960 askeri darbesi ile, Türkiye yeniden Atatürkçü çizgiye oturtulmuştur.

Sürekli karşı-devrim mi?

Aslında kavramları böylesine abartılı biçimde kullanmak ve “İktidardaki parti değişti” demek yerine “Karşı devrim oldu” demek, Türk siyasetinin de, demokrasisinin de açmazlarından biri. Özellikle CHP’nin seçim kazanamadığı dönemlerde, bu hep böyle sunuldu. CHP genellikle pek seçim kazanamadığı için de, karşı-devrim bir nevi sürekli hale geldi. Menderes, Demirel, Özal ve şimdi de Erdoğan seçmen tarafından tek başına iktidara oturtuldukları için, onlara oy veren seçmenler de karşı-devrimin tabanı olarak hafif aşağılandılar.

Bu kalıplaşmış yaklaşım, Türkiye’deki kamplaşmanın da dayanağı.

Bu yaklaşımı devre dışı bırakıp, siyasi partileri icraatlarına, başarılarına ve ülkeye yaptıkları hizmetlere göre değerlendirme geleneğini de bir yerde başlatmamız gerekiyor.

İşte çağdaş uygarlık

Gerçekten de Deniz Baykal liderliğindeki CHP’nin her seçimde yenilgiye uğramasını “karşı-devrim” olarak niteleyip, “rejim tehlikede” diye korkulara kapılmak çıkar yol değildir.

Ayrıca 1960’larda karşı-devrimci diye eleştiriden öteye hücumlara hedef kıldığımız ve iki kez askeri darbe ile devrilen Süleyman Demirel, 1990’larda cumhurbaşkanı olduğunda rejimin muhafızı konumundayken Beethoven’in 9’uncu Senfoni’sini “İşte çağdaş uygarlık” diye sunmamış mıdır?

Bakarsınız ileride de Tayyip Erdoğan Mozart’ın “Saraydan Kız Kaçırması”nı “İşte laiklik” diye sunar topluma.

Yani iktidar olmaya dönük siyasi rekabeti, bize sunulan içeriği ile değil gerçek boyutu ile görmeyi denememiz de gerekiyor artık.

Devrim enflasyonu

Son olarak 22 Temmuz seçimlerinde AK Parti’nin ikinci kez iktidar olması da, bu partinin taraftarları tarafından “Devrim” diye nitelenmemelidir. Neticede Menderes de, Demirel de, Özal da iki kez seçim kazanıp tek başlarına iktidar oldular.

Sonuçta bir ülkede ne bu kadar çok devrim, ne de bu kadar çok karşı-devrim olur 50 yılda.

Bazı partiler ve siyasetçiler, seçmenden oy almak konusunda başarılı değiller. Bunun sebebi, onların “devrimci” olmaları falan değildir. Seçmen kendisine kimin hizmet edeceğini ve kimin sadece laf üreteceğini sezmektedir, bilmektedir.

CHP’ye oy ve gönül vermiş seçmenler de “Şeriat mı geliyor” diye endişelenmek yerine “Ya CHP önümüzdeki seçime de bu kadro yönetiminde ve bu anlayışla�girerse” endişesine kendilerini kaptırmalıdırlar.

ŞAKA

Bu takımın direktörü de Fatih Terim olmalıdır

Şimdi herkes karşısında olduğu siyasal düşünce sahiplerini listeleyerek “takım”lar kuruyor ya.

Bu satırların yazarının da aralarında bulunduğu 11 ismin bazıları “2’nci Cumhuriyetçi takım”ı, bazıları da “Liberal Demokrat takım”ı oluşturduğunu yazdılar.

Derken “iyibilgi.com” sitesi “1’inci Cumhuriyetçi takım”ın oyuncularını listeledi. Bu takımda mesela Ertuğrul Özkök “oyun kurucu”, Reha Muhtar “sağ kanat”,�Süleyman Demirel “teknik direktör”,�Tuncay Özkan da “masör”dü.

Son olarak da “cafesiyaset.com”da “Müminspor” denilerek İslami kesimin 11 ismi aynı listede birleştirildi. Bu takımın kalesinde Abdurrahman Dilipak, geride ise�mesela�M. Şevket Eygi ve Ali Bulaç gibi isimler bulunuyordu. Bu takımın teknik direktörlüğünü ise Hasan Celal Güzel yapacaktı.

Bu üç takımın hangi oyuncuları “milli” olur, kestiremiyorum. Fakat bunların oynayacağı Milli Takım’ı da Fatih Terim yönetmelidir. Çünkü bütün bu takımların tüm oyuncularının egoları çok yüksektir ve hepsi de ders almak yerine kesinlikle ders vermeyi tercih ederler.