İşte böyle be Motta

Statlardaki siyasi sloganlara ket vurmak için talimatta yaptığınız değişiklik zaten taraftar fukarası olan ligi iyice betonlara karşı oynanan bir lig haline getirdi; kadın ve çocuklara bedava bilet verdiğiniz halde. En kolay yaptığınız iş talimat değiştirmek. İyisi mi siz şu talimatı bir kez daha değiştirin. Biraz valinin aç-kapa yaptığı Gezi’ye benzeyecek ama, olsun (!)
Ve maç... Golle başladı. Son haftaların en iyilerinden Veli, hem de soluyla güzel bir imza attı. İkinci gol ise Bilic’i organizasyonu nedeniyle ayrıca mutlu etmiştir: Üç pasta gol. Franco’dan bir uzun top -ki sonra da bunu sık sık yaptı-, Motta’ya, ondan orta, Pektemek’ten de kafa... Motta’dan bu kadar erken tekzip beklemiyordum. Perşembe günkü yazımda “Ben artık ‘Motta’nın ortasında Almeida topu ağlara gönderiyor’ diyen spiker sesi duymak istiyorum” demiştim. Ha Almeida değil de Pektemek ağları havalandırdı.

OLCAY NE ZAMAN TOPARLANACAK?

ERKEN goller sonrası Beşiktaş, oyunu biraz rölantiye alıp, özellikle Franco’nun eliyle mümkün oldukça geriden oyun kurmaya çalıştı. Fakat solda Olcay, sağda Holosko, takıma kol kanat geremedi. Oğuzhan’ın göbekten delme girişimleri ise kifayetsizdi. Atiba’nın biraz başını kaldırıp oynamasında fayda var. Dökülen Olcay’da bu kadar ısrar niye? Boral, en azından bir yarım saat sol açıkta şans bulmalı.
Hamzaoğlu’nun naif ekibi maçı çevirebilecek bir karakter ortaya koyamadı. Siyah beyazlı savunma da ciddiyeti hiç elden bırakmayarak onlara pek fazla olanak tanımadı. Takım çok iyi pas yaparak rakibi oyundan düşürdü. Kartal’ın bir artısı da duran toplardı. Kornerlerde Oğuzhan, genelde arkadaşlarını görebildi.
Nihayet Beşiktaş, G.Saray’ın ikramını geri çevirmedi. Şimdi sıra ikincilik basamağına kalıcı olarak yerleşmeye geldi. Bunca sıkıntılı bir sezonda akıtılan alınteri bunu fazlasıyla hak ediyor çünkü...