Erken uyarı

Doğruları yapan, maça hem taktik hem de mental açıdan daha hazır olan taraf rakip Trabzonspor’du. Hem doğru oynadı, hem de G.saray’ı yanlış oynamaya sevk etti. Gerektiğinde oyunun, gerektiğinde bizzat rakibinin tansiyonunu yükselten taraf Trabzon ekibiydi.
Selçuk’a nefes alacak alan tanımayan Zokora başta olmak üzere ilk yarıda bütün oyuncuları görevlerini layıkıyla yerine getirdi.

***

G.Saray, kritik pozisyondaki çarkların dönmesi durumunda mükemmel çalışan, çalışabilen bir makine.
Defansta Ujfalusi, ortada Melo ve/veya Selçuk, ileride muhakkak Elmander... Parçalardan biri eksildiğinde zorlanıyor makine. Bu maçta Baros/Necati’yi değerli ve etkili kılan elemanın Elmander olduğu net bir şekilde ortaya çıktı mesela.
Savunmayı en uç noktada başlatan, rakibi yıldıran, arkadaşlarına zaman ve alan avantajı sağlayan, gol üretiminin ötesinde değer katan Elmander olmayınca makine dağılabiliyor, dağılıyor.

***

İkinci yarıda, kaybedeceğinin üç puandan fazla olduğuna biraz daha uyanmış bir G.Saray vardı.
Baskı kurmaya çalışsa da net pozisyon yakalamakta zorlandı, topu gol noktalarına yaklaştırdığında da rakibin direnciyle, olmadı kendi savrukluğuyla başa çıkamadı. Bu durum ilerideki hızlı adamlarına güvenen ve kalesine duvar ören Trabzonspor’un da işine geldi açıkçası.
Penaltıyla yakalanan beraberliğin ardından Mehmet Batdal ile galibiyete bile ulaşabilirdi G.Saray mucize kabilinden ancak olmadı. Bu maç, G.Saray açısından play-off’ta yaşayabileceği problemler için erken uyarı işlevi görecektir. Bir de gelecek sezon kadro derinliği kazanmasının ne kadar şart olduğunu gösterecektir.
Lig, bir daha başlıyor...