Annemin psikolojik şiddetine artık dayanamıyorum

Merhaba Güzin Abla, ben Antepli bir ailenin 21 yaşında kızıyım. Annemin bana uyguladığı psikolojik şiddete artık dayanamıyorum. Bir yandan üniversitede okuyup bir yandan çalışıyorum. İşe sadece bu evden kaçmak için başladım. Evde durduğum her saniye annem bir şey bulup bana bağırmaya başlıyor. Ağzımı açıp tek kelime etsem, hemen “Sen terbiyesizsin” der.
Erkek arkadaşım var. Hem annem hem babam, erkek arkadaşımı biliyor. Annem onunla buluşmama izin vermeyi geçtim, evimizin hemen yanında oturan kız arkadaşımla gezmeme bile izin vermiyor.
Annem benden asla memnun olamıyor, çalışmama, okumama asla saygısı yok. Matematik öğretmenliği okuyorum. Ama annem onun gibi olayım, sürekli temizlik yapayım istiyor. Erkek kardeşime hizmet etmemi istiyor...
Babam beni hep destekler ve “Okuyabildiğin kadar oku” der. Ama annem “Bitirsin üniversiteyi yeter.
Daha fazla para harcayamam ona ben” diye karşılık veriyor.
Evde artık sanki yediğim lokmaları sayıyor gibi hissediyorum...
Çalıştığım parayı haraç keser gibi alır, devletin verdiği bursu da...
Ne kendime bir şey alabiliyorum, ne mahremiyetim var.
Çantamı, dolabımı sürekli karıştırır. Biriktirdiğim 3-5 kuruş para varsa onu da alır.
Onunla aynı sofraya oturamıyorum bile. Bana kızacak, bağıracak, diye. Çocukluğumdan beri bana gelip babamı kötüler.
Babama gidip beni kötüler. Çok yoruldum artık. Kendi canıma kıymayı bile düşünüyorum.
Ama babamı, erkek arkadaşımı üzeceğim için yapamıyorum.
Evden kaçmayı da düşündüm. Fakat bu zamanda kime güvenebilirim? ◊ Rumuz: Sevilmeyen evlat

 YANIT

Sevgili kızım, son zamanlarda böyle senin gibi annelerinden yakınan, onun uyguladığı psikolojik hatta fiziksel şiddete katlanamadıklarını söyleyen genç kızlardan çok fazla e-mail almaya başladım.
Buna inanmayacaksın belki ama biraz önce 13 yaşında küçük bir kızcağızın annesinden sürekli dayak yediğiyle ilgili yazısını okuduğumda, yüreğim sızladı. “Acaba annem üvey mi?” diye yazmıştı...
Annelere neler oluyor? Maddi zorluklar ya da ailevi sorunlar nedeniyle buhran mı geçiriyorlar?
Sorunlarının nedeni olarak kendi kızlarını mı görüyorlar? Kendi yaşadıkları hayatı beğenmedikleri için bunun sorumluluğunu gencecik kızlarının omuzlarına mı yüklüyorlar?
Küçücük kızına şiddet uygulayan bir anne ya da senin gibi üniversitede okuyan genç kızına baskı yapan, onu aşağılamaya çalışan bir anne...
Acaba kendi genç kızlığında gidemediği üniversiteye sen gittiğin için acısını senden mi çıkarıyor?
Senin kendine yeni bir şey almana bile izin vermeyerek, senin paranı alarak, seni ezmek istiyor. İşte bunu anlamak mümkün değil. Tek düşündüğüm annenin psikolojik bir rahatsızlığı olduğu.
Çocukluğundan bu yana neler yaşadı, babanla mutlu olabildi mi, hayattan beklentilerini bulamadı mı? Şimdi bütün bunların sorumluluğunu sanki sana yüklüyor gibi...
Madem baban senin yanında, sana yardımcı olmaya çalışıyor, annenin bir psikoloğun yardımına ihtiyacı olduğuna inandırıp tedaviye razı etmek düşüyor.
Biraz sabret sevgili kızım, okulunu bitirirsen, belki baban seni yurtdışına ya da bir büyük şehirdeki üst düzey okula gönderir. Sen de hem eğitim açısından kazançlı çıkarsın, hem de bu eziyetten kurtulursun.