Ertuğrul Özkök

BÜTÜN Türklerin değilse bile, en azından okumuş, Batılı hayat tarzıyla yaşayan ve yaşamak isteyen Türklerin haletiruhiyesini konuşma zamanı geldi.

 

 

* * * 

 

Ağır bir psikoloji var benim yaşadığım Türkiye’de...

 

Bu duygu en hafifinden ağırına doğru şöyle sıralanıyor:

 

DURUP dururken Lozan tartışması açıldı...

 

Üç-beşimiz dışında “Hoppala” diyenimiz bile olmadı...

 

* * * 

 

Sonra Yeni Şafak gazetesinde Mehmet Acet ciddi ciddi yazdı.

 

Cumhurbaşkanı Erdoğan bakanlara şöyle demiş:

Hayatımda böyle bir sahne teknolojisi görmedim.

Hayatımda böyle harika bir müzikal seyretmedim.
Hayatımda böyle muhteşem dijital efektlere tanık olmadım.
Hayatımda böyle bir “entertainment” (eğlence) duygusu yaşamadım.

Tarihi “Desert Trip” (Çöl Yolculuğu) konserleri, Pink Floyd’un Roger Waters’ının muhteşem performansı ile kapandı.

Konserden çok çok daha fazla bir şeydi.

KADER mi...

Yoksa, bütün dünyada esen bir hava mı...

 

 

***

 

Türkiye’de 18 askerimiz ve sivil vatandaşımız kalleşçe öldürülürken, biz Türkiye’den çok uzaklarda, bu olaydan habersiz, olağanüstü bir konserde, 75 bin kişi ile birlikte “Barışa şans tanıyın” diye haykırıyorduk.

 

Kafasında dünyanın en ünlü festival ve eğlence etkinliği düzenleyicisi AEG ile bugüne kadar hiç yapılmamış bir festivali düzenlemek vardı. “Rock müziğin en büyük kurucu babalarını” aynı sahnede bir araya getirecek ve 300 milyon dolarlık bir ekonominin kapısını aralayacaktı.

PAUL Tolett, Rolling Stones’un Rio de Jeneiro’daki konserinden sonra soyunma odasına girdiğinde, dünyanın bugüne kadar yapılmış en büyük konser ekonomisinin ilk adımını atıyordu.

 

1999 yılından beri dünya müzik festivalleri listesinde hızla yükselen Coachella festivalini düzenleyen Los Angeles merkezli Goldenvoice şirketinin en üst düzey yöneticisiydi.

 

*

 

Kafasında dünyanın en ünlü festival ve eğlence etkinliği düzenleyicisi AEG ile bugüne kadar hiç yapılmamış bir festivali düzenlemek vardı.

 

CUMA öğleden sonra “Desert Trip”, yani “Çöl Yolculuğu Konserleri”nin ilkine gitmek üzere yol çıktığımda, bir anlamda 50 yıl önceye dönüyordum.

***

 

1964... İzmir...

 

Lise ikinci sınıftayım.

 

Babamın verdiği haftalık harçlığımın neredeyse tamamını, İkinci Kordon’daki, Türkiye’nin ilk Jukebox’larından birine atıyorum.

 

BİR: Kurallarım yok. Klasiği de seviyorum, en marjinali de...

 

* * * 

İKİ: Marka seviyorum ama tutkum yok. John Varvatos, Tom Ford da giyiyorum, Mudo, Mavi, Zara, Koton, Damat, Kiğılı da...

 

* * * 

 

ÜÇ:

O günü hatırlıyorum.

2 Mayıs 1999 günü...

 

Türkiye’nin utanç gecelerinden biriydi.

 

***

 

Benim de utanç gecemdi...