Izdıraplardan dostluğa... En güzel dostluk yaşamla dostluk...

Yaşadığım yanlızlıkların ve çok derin kimsesizlik duygularının girdabında kahreden ızdıraplar çektim.

O ızdıraplar adeta bir çayın demlenişi gibi yavaş yavaş tüm yaşamımı demlerken gittikçe acımsı bir tadın beni sardığını hissettim. O acı tadın içinde kalmak yerine kendimi farkındalıklara ve bambaşka sorulara yönelttim.

Her soru ayrı bir tat, her farkındalık bambaşka bir lezzet verdi...

İlk sorularımdan bir tanesi; İnsanın yaşamını beraber yaşayacağı ailesi biyolojik ailesi midir? Yoksa onun hayatında mutlulukla paylaşımlar yaşadığı insanlar mıdır? Bu soru beni çok derinlere götürdü.

Hepimizin aileleri bizler için çok kıymetli ve ailemize saygı duymamız hatta atalarımızın önünde eğilmemizin bütün hayatımızı şifalandırdığına inanıyorum. Özellikle ailemizin ve atalarımızın sevgisi ile bağlantıda olduğumuzda ve o sevgi akışına izin verdiğimizde, hayatımız hayallerimizin ötesinde bir güç ve mucizelerle dopdolu oluyor.

Farkında olmamız gereken önemli bir nokta da doğduğumuz yerin adeta bizim okulumuz olduğu ve oradan almamız gereken pek çok güzel hediyelerin var olduğudur...

Lakin evrimleşmemiz, gelişmemiz için bizden yani ailemizden farklı insanlar ile buluşup kendimizi bulmalı, özümüzü ortaya çıkarmalıyız.

Ancak kendimizden farklı insanlar ve yaşadığımız ortamlardan farklı diyarlarda, konfor alanımızın dışına çıkarak kendimizi keşfedebiliriz. Aynılığın içinde nasıl farklı olasılıkları görebiliriz ki?

Yaşamın içinde çoğu insan ailesiz kaldığı zaman çok derin bir yanlızlık yaşayabiliyor. Hatta ailesinin yanında bile çok derin bir yanlızlık yaşayabiliyorlar.

Bu yanlızlık bizim insanlardan büyük beklentilerimizin sonuçlarından kaynaklanıyor. Büyük beklentilere girmemiz gereken kaynak, insanlar yerine yaşamın ta kendisi olmalı.

Benim hayatımdaki en büyük dostum ve ailem yaşamın ta kendisi oldu... İnsanların ötesinde yaşama, evrene güvenmeyi seçtim. Çünkü hiçbir insan mükemmel değil ama yaşam kendi başına mükemmelliğin ötesinde bir güce sahip.

Onun bilincinin ve varlığının farkındalığına ulaştığınız zaman size yüzünü göstermeye başlıyor. İşte o zaman aile kozasının sevgi kaynağı ile bağlantıda olarak, hayatın içinde herkes ile dostluğa ilerleyebiliyorsunuz.

Özetle yalnızlık ve kimsesizlik duygularının ötesine geçmenin benim için en güzel yöntemi yaşam ile dost olmayı seçmekti.

Sevginin kaynağının gücü, lütfen benim tam olarak yaşam ile dost olmamı sağla...

Sizi seven bir Can...