Bizler çok şanslıyız; Hünkar Hacı Bektaş-ı Veli ve Kapadokya...

Bugün Nevşehir’de Hünkar Hacı Bektaş-ı Veli Hazretlerini ziyaret ettim.

Gerçek anlamı ile bambaşka alemlerde, mucizelerin içinde gezdiğimi hissettim.

Hünkar Hacı Bektaş-ı Veli Hazretlerinin asasını yere vurması ile suyun çıktığı yerden su içme şansına sahip olduk. Aslanlı çeşmesinden akan su o kadar güzel, o kadar lezzetli bir su ki, bu eğer su ise biz ne içiyoruz diye insanın kendisine sormasına neden oluyor.

Hünkar Hacı Bektaş-ı Veli Hazretlerinin dergâhını gezerken, o zamanlar insanların aydınlanmak adına ne büyük bir mücadele verdiklerini görüyorsunuz. Kendi benliklerinin ötesinde, birliğin gücü ile yaşamak adına muazzam bir yolculuk deneyimlemişler.

O zamanlar Hünkar Hacı Bektaş-ı Veli Hazretleri’nin Anadolu’ya beyaz bir güvercin şeklinde geldiğinden, istediği hayvanın şekline girebildiğinden ve aynı zamanda öğrencilerinin de hayvanların şekillerine girebildiklerine dair hikayeler anlatılıyor.

Tabi Hünkar Hacı Bektaş-ı Veli Hazretlerinin zamanında yazılmış hikayelerde, Hindistan’dan bile kendisine seslenerek, okyanusun ortasında bile, ondan canı gönülden yardım isteyip mucizeler yaşayan insanlar anlatılıyor.

Tabi bütün bunlara bazı insanlar “öyle şey olur mu?” derken, bazı kişiler de tüm kalbi ile inanıyor.

Bense, eğer bütün dünya tarih boyunca sayısız mucizelere şahit oldu ise neden olmasın diye soruyorum.

O zamanlar çok karanlık bir çağ olduğu için karanlığa karşı dengenin korunması adına aynı şekilde çok da büyük ışıklar varmış.

O büyük ışıklardan biri olan Hünkar Hacı Bektaş-ı Veli Hazretlerinin bütün bu hayvanların şekillerine girmek ve tasvirlerde bile aslanlar ve ceylanlar ile olan anlatımlarının, belki de bizim düşündüğümüzden çok daha fazla etken anlattığını düşünüyorum.

İnsan bedenini çok yüce bir kavramın ötesine geçirerek, aynı zamanda o bilinç ve o ruh olarak bir güvercin de olabileceğini, bir ceylanın savunmasızlığına da güvenebileceğini, özellikle Anadolu’ya beyaz bir güvercin olarak gelmesinin ise barışın Anadolu’ya gelişini temsil ettiğini düşünüyorum.

İnsanların kendi içlerindeki hayvanı da nasıl terbiye edebileceğini çok güzel betimliyor.

Dünya’daki birçok insan kendi içindeki vahşi, korku içinde, aç, susuz ve yok olmamak adına üreme tutkusu içinde olan bilincin esiri olmuş yaşamlarını müthiş bir dipsiz kuyuya doğru götürebiliyorlar.

Hünkar Hacı Bektaş-ı Veli Hazretleri’nin dergâhında ve çilehanesinde hem kendi içlerinde bir dönüşüm ve kendi kendilerinin efendisi olarak birlik içinde yaşamaları ve hem de sonunda aydınlanmaya ulaşmaları için müthiş bir yol izlenmiş. Birlik içinde diyorum çünkü birliğin olmadığı yerde mutluluk olmaz.

Böyle bir öğretinin ve bu kadar özel bir varoluşun olduğu topraklarda doğduğumuz için çok şanslı olduğumuzu biliyorum.

Kapadokya’da olduğum süre içinde, her an etrafıma bakarken şaşkınlık içinde kalıyorum. Dünyanın belki de hiçbir yerinde olmayan bir hazine ile karşı karşıyayım.

Binlerce yıllık yaşam alanları, yürüdüğün yollarda bile mağaraların içinde binlerce yıllık çizimler, sanki bir eski zaman filminin içinde geziyor gibiyim.

Bütün dünyanın buraya gelerek bu güzellikleri görmesi lazım. Ve bir gün bütün dünyanın buranın değerini çok daha iyi anlayacağına inanıyorum.

Bence Türkiye’den bile sayısız insanın, her yıl Paris’teki Eyfel kulesine çok romantik bir yer diye gitmek yerine, asıl romantizmi burada yaşamaları gerektiğine inanıyorum. Açıkcası çok romantik, çok romantik diye Eyfel Kulesinin devamlı vurgulanmasını, çocukluğumdan beri hiç anlamış değilim. Benim için Eyfel Kulesi yakın zamanda, metalden yapılmış, bazı gördüğüm direklerin çok daha büyük hali ve hiç bir romantizmi olmayan bir kule...

Tabi böyle bir şeyin olması için birkaç Hollywood filminde Kapadokya’nın romantizminin  gösterilmesi gerekiyor.  

Lakin Paris‘i de, Kapadokya’yı da görmüş bir insan olarak, ben Kapadokya’da birçok dünya sinemasi filmlerinin çekilerek, buranın tanıtılmasına niyet edelim diyorum.

Sevginin kaynağının gücü, lütfen bize bu yaşamımızda birliğin gücünü yaşat...

Sizi seven bir Can...