Leonard BernsteIn’In benimle olduğunu hissettim

◊ “A Star is Born” ve “Maestro” arasındaki ortak nokta müzik. İki filmde de müziğin ön planda olması bir tesadüf mü yoksa bu size hitap eden bir tür mü?

- Bradley Cooper: Bence iki filmin de arka arkaya müzikle iç içe olması kesinlikle bilinçli bir şey değildi. “Star is Born”dan sonra başka bir filmi yazıp yönetip yönetemeyeceğimi bilmiyordum. Sonra bu proje ortaya çıktı. Evet, her iki filmin de kökeni müzik... “Star is Born” gitar sesi, “Maestro”daysa şeflik takıntımdı. Ama kesinlikle bilinçli bir şey değildi. Ayrıca “Maestro”da hikâye Leonard ile Felicia’nın ilişkisi hakkında...

◊ Leonard ve Felicia’nın kişiliklerine sadık kalarak karakterlerin özünü yakalamaya çalıştınız. Bu süreçte karşılaştığınız zorluklar var mıydı?

- Carey Mulligan: Diyaloglardaki konuşma stili dikkat edilmesi gereken bir konu. Leonard özellikle inanılmaz derecede tanınmış ünlü bir kişilik. Senin de dediğin gibi oyuncu olarak onların özünü yakalamak istiyorsun. Felicia’nın çok tanınan bir karakter olmaması nedeniyle ben biraz daha serbest hissettim. Ama Felicia’nın sesi o kadar melodik ve güzel ki, özellikle sesimin öyle olmasını istedim ve doğru yapmak istedim. Çünkü konuşma şekli, sesi, aksanı onun kim olduğunu çok iyi yansıtıyordu. Kamera önüne geçtiğimde kendimi tamamen rahat hissetmek için Bradley’le oturup senaryonun sayfalarını ve sahneleri tekrar tekrar çalıştık.

- Bradley Cooper: Ben karakteri insanileştirmeye, araştırmalarımda bulabildiğim her şeyi ortaya çıkarmaya, onları içime çekip ne olduklarını ve kim olduklarını anlamaya çalışıyorum. Bulduklarımda bir hikâye var mı? Keşfedilecek farklı şeyler var mı? Bu bir nevi süreç. Gerçekten hazırlanırken yaptıklarım arasında doğru manevra yapmalıyım gibi bilinçli şeyler yok. Gerçeği kazarak ortaya çıkartıyorum.

BERNSTEIN’IN AİLESİ BİZE ÇOK CÖMERT DAVRANDI

◊ Araştırmalarınızda Leonard Bernstein hakkında sizi en çok şaşırtan şey neydi?

- Bradley Cooper: Dürüst olmak gerekirse, her şey. Onun kim olduğuna dair herhangi bir önyargıyla konuya girmedim, dolayısıyla her şey bir keşifti. Aslında beni en çok şaşırtan şey ne kadar sinir bozucu olduğuydu. Onu araştırırken ve senaryoyu yazarken kendime sinirleniyordum. Çünkü Leonard aynı anda pek çok şeydi. Onu etiketlemenize veya bir kutuya koymanıza asla izin vermiyordu. İnsanları sürekli şaşırtacak kadar tahmin edilemez ancak aynı zamanda kim olduğu konusunda korkunç derecede tutarlıydı. Leonard Bernstein beni sinemayı ve hikâye anlatıcılığını farklı şekilde düşünmeye zorladı. Hikâyesini anlatabilmem için sanatsal olarak kendimi geliştirmeye zorladı. Daha doğrusu hikâyesinin bir parçasını anlatabilmem için...

◊ Filmin Venedik Film Festivali’ndeki prömiyerinde Leonard Bernstein’ın ailesi de vardı. Ailesiyle etkileşiminizi anlatır mısınız?

- Carey Mulligan: O kadar samimi bir ortamdı ki... Çekimler süresince aileyle daha az temasımız oldu. Projenin hazırlığında ise çok büyük bir iletişim ve bilgi birikimi oluştu. Bize karşı çok cömert davrandılar. Onlarla ilk kez 2019’da tanıştım. Çok sıcaklardı. Ve bu projeye büyük sevgileri vardı. Hepsinden kocaman, içten bir kucaklaşma hissettim. Anne babalarına karşı çok büyük sevgileri var. Hayatlarındaki yerleri çok büyük. Ben de onlar için hayati önem taşıyan birini canlandırdığımın farkındaydım.

Bradley’Nin seti gerçekten büyülüydü

◊ Hem yönetmek hem de başrol oynamak gerçekten kolay değil, siz nasıl yorumlarsınız?

- Bradley Cooper: Sanırım en zor kısım filmin kendini göstereceği fikrine olan inancımı korumaktı. Tüm süreç boyunca bu güveni veren Leonard Bernstein’dı. Kendimi çok yalnız hissettiğim anlar oldu ama asla gerçekten yalnız değildim çünkü onun orada benimle olduğunu hissediyordum.

◊ Filmde yönetmen Bradley ve oyuncu Bradley’le çalışmak nasıldı?

- Carey Mulligan: Onun hakkında pek çok hoş şey söyleniyordu. Ben de oyuncu arkadaşlarıma Bradley’nin nasıl muhteşem olduğunu anlattım. Şaşırtıcıydı.

Bir aktör olarak deneyimli, kendisinden o kadar çok şey katıyor ki. Yapaylıkları ortadan kaldırmak için her türlü çabayı gösteriyor. Kameralar karşısında kayıtta hissetmemeniz için her şeyi yapıyor. Çocukluk hayalim tiyatroda olmaktı, sonra da müzikal tiyatroda yer almak istiyordum. Sinemaya dair bilgilerimde büyük boşluklar vardı. Sinemayı ve setleri sahnede olmaktan daha rahatsız bir ortam olarak görüyordum. Bu yüzden ne zaman set ekibi, “aksiyon” diye bağırsa ve yüzüme çok yakın kameralarla dolu bir film setinde olsam, donuyorum. Diğer oyuncuların yüzüne bakmak ve gerçekten rahat olmak benim için uzun zaman alıyor. Bununla ilgili hâlâ çok büyük sorunlarım var. Fakat Bradley bunların hepsini ortadan kaldırdı. Sanki çekim yapmıyorduk. Büyük bağrışların olmadığı bir setti. Seti gerçekten büyülüydü. Çekimlerden hemen önce notlar verirdi. İnanılmaz bir yönetmen.

HEPİMİZ KENDİMİZİ LENNY’YE TESLİM ETTİK

◊ Bir orkestradaki müzisyenler, şeflerinin nasıl hareket ettiğine, onlara nasıl rehberlik ettiğine aşinadırlar. Filmde orkestrayla aranızda ikna edici bir sinerji yaratmak ve bu aşinalık anlayışını oluşturmak nasıl bir çalışmayı gerektirdi?

- Bradley Cooper: Tüm krediyi Londra Senfoni Orkestrası’na ve bana uyum sağlama yeteneklerine veriyorum. (Gülüyor)

Çocukluğumda başlayan bir orkestra şefliği tutkunluğum var. Hiçbir zaman taklit yapmak istemedim. İşe her zaman şöyle yaklaştım; benim ve Leonard’ın bu birleşimini nasıl bulacağım? Takılan protezden yapılan makyaja ve sese kadar... Her şekilde ben ve onun bileşimi olmalıydı.“American Sniper”da Chris Kyle’i oynarken de böyle yaptım. Chris Kyle’i taklit etmek istemedim. O olduğuma inandığım bir şeyler nerede var diye bulmaya çalıştım. Ben de nasıl onu bulabilirdim? Çünkü ben o olduğuma inanırsam, sen de inanırsın...“Maestro”da müziğe olan doğal sevgimden ve vücudumun nasıl hareket ettiğinden vazgeçmek istemiyordum.Ama bunu Lenny (Leonard) çerçevesinde yapmalıydım. Müzik aracılığıyla kendimi ifade etmeme izin veren de beni içeri sokan Lenny’ydi. Utanmaz özgürlüğüyle bana o orkestrayı fiziksel ve melodik olarak nasıl yöneteceğimi Bernstein öğretti.O yüzden bunun Lenny’nin yorumu olduğunu açıkça belirtmek isterim. Yakaladığımız sinerjiye gelirsem orkestra ve ben, Yannick’le (Nezet Seguin) prova yaptık. Bu arada orkestrayı ben yönetirken canlı olarak kaydediyorduk. İçgüdülerim berbat etsem bile onlar yine de yaparlar diyordu. Sinerji o şekilde oluştu. Ve sanırım hepimiz kendimizi Lenny’ye teslim ettik. Keza o mekânda olmak, o katedralde o şarkıyı çalmak hepsi sinerji yarattı.

 6 YILLIK HAZIRLIK ORKESTRAYI ZAHMETSİZCE YÖNETMEMİ SAĞLADI

◊ “Çocukluğumdan beri bir orkestra şefliği tutkunluğum var” dediniz. İngiltere Ely Katedrali’nde Londra Senfoni Orkestrası’nın şefliğini yaparak tutkunuzu yaşadınız, biraz anlatır mısınız?

- Bradley Cooper: Altı yıl önce üzerinde çalışmaya başladığım bir parçaydı. Haftada üç ya da dört kez New York Filarmoni Orkestrası’nı izlemeye gidiyordum. Keza L.A. Phil ve Philadelphia Orkestrası dinlemeye giderdim.Orkestrayı yönetirken bir kulaklığım vardı ve Yannick (Nezet Seguin) benim için tempoyu yönlendiriyordu. Orkestra çok sesli olduğundan kulaklıktan Yannick’i duyamıyordum bile. Sürekli temponun gerisinde kalıyorum... O gün çekimleri bitirdik. Ertesi sabah ses mixing Steve Morrow’a mesaj attım ve olup olmadığını sordum.İçime sinmeyen bir şeyler vardı. Orkestra çekimleri bittikten sonra boş Ely Katedrali’ne girdim ve Lenny sanki “Bir kez daha yap. Pes etme” diyordu. Londra Senfoni Orkestrası’nı ve tüm koroyu geri getirdik. İzlediğiniz çekimi ben tasarladım. Kendime bir şans daha verdim ve 6 yıllık hazırlık zahmetsizce orkestrayı yönetmemi sağladı.

◊ Yannick Nezet Seguin muhteşem bir orkestra şefi...

- Bradley Cooper: Yannick çok değerli ve çağımızın en büyük şeflerinden biri. Philadelphia Orkestrası, NY Metropolitan Operası’nın başkanı ve aynı zamanda Kanada’da bir orkestranın müzik direktörü. Filmin hazırlık aşamasında da birlikte çalıştığım bir diğer şef de Los Angeles Filarmoni’nin başkanı Gustavo Dudamel.