Şımarık duygular... (Sevgililer Günü)

Dünyanın sonunun yaklaştığını bilseniz eğer... Ne yaparsınız? Ben sevdiğim şeyleri yaparım... Yüzmeyi seviyorum mesela... Durgun sularda saatlerce yüzebilirim... Ne huzur ama... Canım çekti birden... Gün batımında ya da gün doğumunda fark etmez... Güneşle flört ederek yüzmek ne âlâ... Yaşamın bitmek üzere olan anlamını yeniden kavrıyor insan... Dünyanın sonu gelmeden mutlaka yüzmeye giderim. Çikolata yerim, “Mmmmm” diyebilmek isterdim şimdi... Her yediğinde bu iniltiyi çıkarmayan yoktur sanırım... Kendine has bir duygusu olduğuna inanıyorum. Çikolata aşk gibidir... Yedikçe yiyesin geliyor ve asla doymayacağını sanıyorsun ancak bir süre sonra için kıyılıyor ve yemeyi kesiyorsun... Evet evet aşk gibi işte... Saman alevi yani... Bir anda soğuyorsun, tekrar aklına gelene kadar uykuya dalıyor... Zira sonsuza kadar uyumuyor, ölmüyor yani... Tatlı krizi, şeker ihtiyacı peydahlanır ya... Abuk sabuk zamanlarda gelir aklına. Özellikle de gece yarısı ve ulaşmanın zor olduğu anlarda... İşte o zaman yeniden uyanıyorsun... Aşk gibi dedim ya... Canın aşk çekiyor ve bir anda ilk gördüğüne aşık oluyorsun... Sonrası malum... Gerçek duygular yerini Sevgililer Günü fantezilerine bırakıyor... Ardından bir varmış, bir yokmuş masalları... İnsan benliğinin (Egosunun) şımarık duyguları bunlar... Kime diyorum? Kendime elbette, başka kim var ki? Kendimle konuşmanın beni benden aldığını düşünüyorum artık... Bu sağlıklı bir durum olmamalı... Şımarık çikolatanın aşkla bağlantısını kurdum ya, sen ona bak...

MEZOPOTAMYA YEMEKLERİ

Memlekete seyahatim uzayınca bölgenin mutfak kültürüne farklı bir perspektiften bakmak istedim. Mezopotamya’da yaşayan farklı kültürlerin (Süryani, Ermeni, Kürt, Arap, Yahudi, Türkmen, Ezidi, Asuri...) birbirlerinden etkileşimle yarattıkları ve günümüze kadar ulaşmayı başaran yiyeceklerin şimdilik bir kısmını derleme imkânım oldu. Her fırsatta dile getirmeye çalıştığım yemeğin bir nevi sanat olduğu düşüncemi pekiştiren bu sonuçlar hem iştahınızı hem de yüreğinizi kabartacak.

KELLE PAÇA

Neredeyse bütün Anadolu şehirlerinde yaz kış demeden tüketilen, insan bedenine verdiği zindelikle vazgeçilmez ilaç niteliğinde içilebilen “Kelle paça” çorbasını bir de Mezopotamya’ya has lezzetiyle denemenizi tavsiye ederim. Sakatat ağırlıklı çorbaların zirvesindeki efsane çorbanın bana göre tartışmasız en iyisini eski Mardin’de 70-80 yıldır aynı yerinde hizmet veren “Tulay Lokantası” ve dördüncü kuşak temsilcisi Oktay Dilmen pişiriyor. Gidip tadına baktığınızda bu tespitime katılacağınıza eminim.

SEMBUSEK

Arapçada “Zehirli öpücük” anlamındaki sembusekin hikâyesine “Aşk Pişirmek” isimli son kitabımda da yer verdim, tavsiye ederim. Mezopotamya bölgesinde başta Mardin, Urfa ve Diyarbakır olmak üzere farklı şehirlerin bir başka vazgeçilmezi, el açması hamur içine çiğ soğan, çiğ zırh kıyması, çiğ maydanoz ve yerel baharatların harmanlandığı iç dolgu ve yarım ay şekli ile taş fırında pişirilen sembusek tamamen Mezopotamyalı.

KÜTÜLK, KİTEL VEYA KİBİBET

Güneydoğu şehirlerinde şişik ile simit denen bulgur karışımıyla hazırlanan bu köfte çeşidi genel olarak haşlanmış içli köfte olarak bilinir. Mezopotamya Ovası’nda da haşlanıyor ancak ova köylerinde yaşayan Süryaniler ve onlardan bu yöntemi öğrenen Kürtler, haşlandıktan sonra yumurtayla kızartıp lezzetine lezzet katıyor. Ve ben bu yönteme bayılıyorum...

HAMİS VEYA KAVURMA

“Hamis” yemeği, Arapça “Tahmis” (Kavurmak) kelimesinden türemiş ve bölgede kavurmaya verilen isim haline gelmiş. Mardin Yenişehir’deki Berivan Lokantası’nda, Rıdvan Usta’nın ellerinden en iyisini yiyebileceğiniz Hamis; süt danası butlarının kemikleriyle birlikte bakır kazanda tiftiklenebilir hale gelene kadar köz ateşte pişiriliyor. Piştikten sonra yine bakır saçta ve yine közde; kuzu kuyruk yağı, sadeyağ, az acı yeşil biber ve azıcık domates ile kavrulmasından elde edilen, bana göre dünyanın en güzel kavurması.

SAHAN KAYMAĞI

Mezopotamya Ovası’nın verimli meralarında otlanan hayvanların sütleri kaynatıldığında yüzeyinde oluşan kaymak ve köpüğün perde perde toplanarak bir kap veya sahana üst üste, konarak elde edilen “Sahan kaymağı”na müptela olacaksınız. Eski Mardin İnek Çarşısı’nda en iyisini bulacağınız kaymağın, gül suyu ve şekerle birlikte hazırlanan pembe renkli şerbeti üzerine gezdirdiğinizde oluşan “Elmasi” renge aşık olmanız kaçınılmaz.