Adrenalin peşinde dünyayı geziyorlar! Hayalleri 'hortum avı'na çıkmak...

Kübra Karatatar Diker (29) endüstri ürünleri tasarımcısı. İstanbul’da 12 yıl yaşadıktan sonra geçen sene işinden ayrıldı ve eşi Uğur (36) ile doğup büyüdüğü İzmir’e geri döndü. Şimdiyse hayatlarında çok köklü bir değişiklik onları bekliyor. Bahreyn’e yerleşecekler. Diker çiftinin ortak noktaları seyahat. En çok kendilerini zorlayacak rotaları tercih ediyorlar. Adrenalin olmazsa olmazları… Okyanusta dalış da yaptılar, Namib Çölü’nde dünyanın en yüksek kumullarından Dune 45’e de tırmandılar. Hatta en büyük hayalleri ise Kuzey Amerika’da hortum avına çıkmak…

Fotoğraflar: Kübra Karatatar Diker

İstanbul’un kalabalığı mı sizi tekrar İzmir’e geri döndürdü?
- Kesinlikle… Üniversite için İstanbul’a çok severek gelmiştim. Mezun oluncaya kadar da şehre yaşadım. İş hayatına atıldıktan sonra İstanbul’un farklı bir yüzüyle tanıştım. Günde en az üç saatimi işe gitmeye harcamak, bir süre sonra hiç normal gelmemeye başladı.

"İstanbul’da aradığım her şey var. Bir daha asla İzmir’e dönmem” diyordum ama zamanla insanın fikirleri ve tercihleri değişiyormuş.

Şimdi neler yapıyorsunuz?
- İşimden ayrıldım. Bir süre evden çalışarak biraz para kazandım. Örgü oyuncak yapıp sattım ama ev geçindirecek kadar değil. Böyle bir işi oturtup düzenli gelir elde etmek için biraz zamana ihtiyaç var. O zamanı elde edene kadar da Bahreyn’e taşınma durumu ortaya çıktı. Artık ülkeye veda etmeyi bekliyorum.

Seyahate olan ilginiz nasıl başladı?
- Aynı anda beş duyu organımı dolu dolu beslediğim vazgeçilmez bir araç benim için seyahat etmek. Her seferinde farklı lezzetler tadıyorum, bulunduğum ortamın kendine has kokusunu içime çekiyorum, bambaşka dilde konuşan insanları dinliyorum, alışkın olmadığım yapılar veya canlılar görüyorum. Dokunma da var elbette. Gittiğim yerin havasına dokunuyorum sürekli.

Peki size ‘gezgin olmanın altın kuralı nedir?’ desem, neler söylersiniz?
- Kişiden kişiye değişebilir bu belki ama ben kuralları alt üst ederek gezmekten yanayım. Yüreğinin götürdüğü yere giden bir seyyah gibi gezmiyorum tabii ki. Seyahat öncesi düzinelerce blog okuyup, araştırmamı yapıp planımızı belirliyorum.

En iyi restoranları ben de listeliyorum ama canım çekerse yol üstünde gördüğüm uyduruk bir pizzayla karnımı doyurup o an bütün planı çöpe atabiliyorum.

O zaman “Şunu yapmadan gelirsen orayı gezmiş sayılmazsın” gibi cümlelere katılmıyorsunuz?
- Seyahat etmek bir görev değil. Günlük hayatta düzinelerce görevimiz varken seyahati de onlardan biri haline getirmek istemiyorum. ‘

En çok nasıl keyif alabilirim, nasıl daha çok öğrenebilirim, ileride torunlarıma anlatacak ne hikâyeler biriktirebilirim’ ona bakıyorum.

Eşinizde sizin gibi bir gezgin, birlikte ilk nereye gittiniz?
- İlk Yunanistan’a gittik. Avrupa Ralli Şampiyonası’nda hakemlik yaptık. Sebebini hatırlamadığım bir şey yüzünden kavga ettiğimiz için pek keyifli geçtiğini söyleyemem.

Selanik’teki bütün fotoğraflarımda suratım asık. İlk düzgün seyahatimiz Maldivler oldu. Giderken şnorkel takımımızı da götürmüştük. Dalış yaptık, okyanusta balık tuttuk, yunusları seyrettik.

Adrenalin seyahatlerinizin en önemli parçası sanırım…
- Çok seviyoruz. Özellikle ikimiz de belgesel seyretmeyi çok seviyoruz. İster istemez etkileniyoruz, bu yüzden gideceğimiz yerlerde büyük rol oynuyor.

Kültürel geziler yapmayı da seviyorum elbette ama çok iyi seçmek gerektiğini düşünüyorum. Kültürün, turistik olarak para getirdiği anlaşıldığı anda olay biraz şova dönüşüyor ve bu beni rahatsız ediyor.

Bu yüzden son Afrika seyahatinde tamamen macera odaklı ilerledik.

Nereleri gezdiniz?
- Güney Afrika, Namibya, Botsvana ve Zimbabve’yi boydan boya dolaştık. Afrika’da gördüğüm her ülkeden ayrı ayrı etkilendiysem de şu anda bir numara Botsvana.

Vahşi doğanın sonuna kadar korunduğu başka bir ülke görmedim. İlk defa kendimi insan gibi değil de doğaya ait sıradan bir canlı gibi hissettim.

Biraz bu maceranızda akılınızda kalan anlardan bahsedebilir misiniz?
- Namibya’da dünyanın en eski kanyonu olan Fish River Canyon’u gördük. Namib Çölü’nde dünyanın en yüksek kumullarından Dune 45’e tırmandık. Swakopmund’da uzun zamandır çok istediğimiz ‘sandboard’u (kum sörfü) yaptık.

Hayatımızın unutulmazları arasında yerini alan ‘skydiving’i denedik.

Yemeklerimiz ise bundan sonra zebra, deve kuşu ve antilop çeşitlerinden oluştu. Botsvana’da Okavango Deltası ortasındaki bir adada üç gün kamp yaptık.

Timsah ve su aygırlarının yuvası olan delta içinde mokoro adındaki yöresel kanolarla adalar arasında ilerledik. Şimdi Kuzey Amerika’da Hortum Avına çıkmak istiyorum.

Hortum avı mı!.. O nasıl bir macera?
- Bir ara, Nebraska gibi hortumun çok fazla meydana geldiği eyaletlerden birinde kısa süreli yaşamayı geçirdim kafamdan…

Hangi dönemde daha sık görüldüğüne dair araştırma yaparken, sosyal medyada hortum fotoğrafları paylaşan kişileri yakın takibe aldım ve bu vesileyle yaklaşık 15 yıldır hortum avı turlarının düzenlendiğini öğrendim.

Uzman bir kadro eşliğinde, kasırga sezonunda, arazide 10-15 gün gözlem yaptığınız bir aktivite. Bu bir doğa olayı olduğu için görme garantisi yok fakat bence denemeye değer.

Şimdi Bahreyn macerası sizi bekliyor, nasıl gelişti bu süreç?
- Uğur çevre mühendisi, yurt dışında çalışma isteğimizi çalıştığı firmaya bildirmişti. Bahreyn çıktı şansımıza.

Daha önce hiç görmediğimiz bir ülke, tamamen bir bilinmeze gidiyoruz, kültürünün bize uzak olması beni daha da heyecanlandırıyor çünkü yepyeni bir dünyaya adım atacağım.

Belki yeni bir dil öğreneceğim, çölde nasıl yaşanırmış onu göreceğim. Bu taşınma olmasaydı çok uzun bir sure Arap ülkelerine seyahat etmeyi düşünmüyordum. Önyargılarımı kırmam için önemli bir adım olacak.

“Dünyayı hiç gezmemiş olanlara en büyük tavsiyem ’erteleme’ kavramını hayatlarından çıkartmaları.

En önemlisi ise okuyabildiğiniz kadar gezgin tavsiyesi ve hikâyesi okuyun ama mutlaka kendi hikâyenizi yaşayın.”

Kübra Karatatar Diker, seyahatleriyle ilgili fotoğraflarını ‘@kurumsalturist’ Instagram adresinden paylaşıyor.