Ayağımıza sıktık

Erdenay, Milli Takım yönetimini yüzüne gözüne bulaştırdı. Fenerbahçe Başkanı’nın ayağına kapanarak, lütfedip Milli Takım koçunu affetmesini sağladı!.. Fenerbahçe, ay yıldızlı takıma oyuncu verdi ve sözüm ona kriz aşıldı. Grubumuzda, Dünya İkincisi Sırbistan, Avrupa Şampiyonu İspanya, ev sahibi Almanya ile uzun yıllar sonra ilk kez bu kadar iştahlı İtalya’dan oluşan 4 dişli takım bizi beklerken, Ataman ayağı çukurda gitti Berlin’e. Ataman, kendi kaşındı aslında.

AYNI TAS, AYNI HAMAM

GEÇEN sene Zafer Bayramı’nda “Böyle yürümez Ergin demiş” ve “Göster kendini Ataman” başlığı atmıştım. Bu vakitte ’şut girsin duası’ mekruhtur. ’Şuta köle olmaktansa boyalı alanın efendisi olmalısın dostum” demiştim. Bir bayram daha geçti ve biz bu defa Zafer’in çok daha uzağındayız. Ataman hala bıraktığım yerde ‘olmayacak duaya amin’ diyerek üçlük şut isabetine bel bağlamış vaziyette. Üstelik Melih dışında keskin nişancısı da yok. Kıl aldırmadan burnunun dikine gitti. Ataman devekuşu misali kafasını kuma gömdü.

BAŞIMIZA İCAT ÇIKARDI

TAKIMIN gerçek bir oyun kurucusu iyice kalmasın diye Kenan’ı kadrodan çıkarttı. Zaten guard değildi ama Doğuş’da sakatlandı. 1 numarasız takım 0 çeker. Her zaman ki gibi, oyun kurucusuz takımla kendi yoksulluğunu kendi yarattı. Ataman’ın yegane akıllı işi; sistemini rakip takımları oynatmamak üzerine kurması. Çünkü biz oynayamıyoruz. Hücum kapasitesi sınırlı. Mersin’e giderken, tersine gidiyoruz. Anti-basketbol oynayacakmışız. Ataman’ın durumunu şöyle özetleyelim... Beceremedi.