Londra'ya uçuş notları

Koronavirüs salgını sonrası Avrupa’da kapılarını açan ilk büyük ülke İngiltere oldu. Ben de kalkıp gittim. TK 1971 sefer sayılı İstanbul-Londra uçuşunda uçağımız ‘B777-300ER’. Saat 13.50, İstanbul Havalimanı’nda sakin seyreden bir gün. Herkeste maske var, hijyen standartları yüksek. Havalimanında biraz dolaştım, sonra kalkıp uçağa gittim. Her şey zamanında.

KİTLER KURTARICI OLUYOR

THY’nin Basın Müşaviri Yahya Üstün ve dört gazeteci arkadaşım birlikte oturduk. Uçakta geleneksel emniyet anonsları yapıldı. Bu sefer bir fark vardı. Deniyordu ki, zorunlu olarak maske takmakta zorlananlar siperlik kullanabilirler. Maskelerin kumaşları bende alerjik reaksiyonlar yarattığı için ben de siperlik kullandım. THY’nin verdiği ücretsiz kitler gayet iyi. Ağzı kapalı paketlerde maske, dezenfektan ve antiseptik mendil var. Yol boyunca kurtarıcı görev yapıyor. Pandemi kısıtlamalarına rağmen hem business sınıfında hem de ekonomide güzel ikram paketleri oluşturulmuş. İçlerinde sandviç ya da tavuk dürüm var. Kiminde humus ve şakşuka ile kek de yer alıyor. Su ve meyve suyu da paketler içerisinde. Daha fazla su istendiğinde de veriliyor. Şarap servisi var ancak öyle çay, kahve falan yok. Karton bardakta çay ve kahvenin neden servis edilmediğine anlam veremiyorum. Kabin ekipleri gerekli bütün tedbirleri almışlar birkaç kez daha yolcu içine çıksalar sorun olmaz sanırım.

YOLLAR AÇIK BASIP GİTTİK

Kokpitte sorumlu kaptanımız Akın Hoş, Hakan Yücesoy ve İlker Aslan var. Kabinin başında Refika Köksal. Uçağımızda bir de İspanyol kabin memuru görev yapıyor, Leonardo Ulisgs Arevalo Paros. Hepsi bir isim.

İstanbul’dan 2. sırada kalktık. Avrupa hava sahası sakin, bizim uçak bastırıp gitti. Üç saat 15 dakika sonra Londra Heathrow Havalimanı’na teker koyduk, harika bir uçuş oldu. İner inmez yerde THY Londra Müdürü Celal Baykal, istasyon şefleri Seyit Murat Yılmaz ve Temucin Fahri Pekel neredeyse bütün yolcularla bagajlarla tek tek ilgilendiler.

ÜÇ KOLDAN LONDRA’YA

Pandemi öncesi THY Londra Heathrow dışında Gatwick’e sefer yapıyordu. Şimdi buna bir de çok önceleri sefer yapılan Stansted Havalimanı eklenmişti. Oraya da Anadolu Jet uçuşlara başlamıştı. Yani Londra‘ya artık üç koldan gidiliyordu. Heathrow’a günde üç sefer yapılıyor ve bu seferlerden ikisi geniş gövdeli uçakla gerçekleşiyordu. Benim gittiğim uçakta 49 business ve 210 ekonomi yolcusu vardı.
Yolcuları izledim, neredeyse hiç tedirgin yolcu yoktu. Uçakta herkes maskesini takmıştı. Burun altına falan indirenle karşılaşmadım. Tuvaletler her beş yolcudan sonra hijyen görevlisi kabin memuru tarafından dezenfekte ediliyordu. Uçağın içi binişimizden itibaren sürekli 23 derecede tutuldu. Tertemiz bir hava vardı. Endişelenmedim. Diğer arkadaşlarım da gayet keyifli bir yolculuk yaptık. Yani diyeceğim şudur, iç hatlardan sonra hızla birçok ülkeye uçuş açılıyor. Bazı ülkelerde koronavirüs salgını artınca uçuşlar kesiliyor ancak yukarıda korkulacak bir şey yok. Galiba yan yana otursak da tedbirli olunduğunda uzaklara gitmek hiç de huzursuz olunacak bir durum değil.

ŞEHRİN RENGİ SOLMUŞ

Canım kente yaz sıcağında sonbaharın sarılığı çökmüştü. Uzun zamandır yağmur yağmıyordu. ‘Bir Londralının her zaman şemsiyesi yanında olmalı’ sözcüğü bir şey ifade etmiyordu. Koca Hyde Park, yeşil ağaçlarla geleneksel çimlerindeki sarılığını saklamaya çalışıyordu. Oxford Street’te biraz yürüdüm, neredeyse trafik hiç yoktu. Piccadilly’de de öyle. Koca Selfridges mağazasına girenleri kapıda durup sayabilirsiniz. Çok az. İş merkezleri bomboştu. Devlet pazartesi, salı, çarşamba ve perşembe günleri yenen 40 paund’luk yemeğin 20 paund’unu karşılıyordu. Ama yeterince ilgi yoktu.

Bazı oteller halen kapalıyken açık olanların dolulukları ise çok azdı. Neredeyse hiçbiri geçen yılki dolulukların dörtte birini bile yakalayamamıştı. Şehrin en hareketli yerlerinde, ana caddelere baktığımda insan sayısı ürkütücü derece azdı. O capcanlı, günün her saati hareketli kent gitmiş yerine ürkek, insanları evlerine kapanmış bir kent gelmişti.

BİSİKLET SAYISI ARTMIŞ

Otomobilden çok bisiklet gördüm, zaten bisiklet satışları birkaç kat artmıştı. Bisiklet hırsızlığı da dört beş kat fazlalaşmıştı. Direklere kilitli bisiklet enkazlarına sıkça rastlanıyordu. Knightsbridge’de şehrin göbeğinde mükemmel bir konumda, bizim meşhur Nusr-Et Steak House, Harvey Nicholes mağazasının hemen yanında yeni restoranını inşa ediyor, yakında açacak. Mayfair’de dolaşırken ünlü çanta tasarımcımız Serra Türker’in başarılı markası Misela mağazasına rastlıyorum. İnsan gururlanıyor.

GİDİŞ-GELİŞ 228 UÇUŞ

THY Londra Müdürü Celal Baykal 11 Haziran’dan bu yana gidiş geliş 228 uçuş yapıldığını açıkladı. Bütün bu uçuşlar iki aylık sürede THY ve Anadolu Jet uçakları ile gerçekleşti. Sadece İstanbul Londra arasında 77 bin 389 yolcu taşınmış. Yolcuların çoğu Londra’dan İstanbul’a gelmiş. Doluluk oranlarının hızla arttığını söyleyen Celal Baykal, “Haftada 14’le başlayan seferlerimiz bugün haftada 65’e çıktı. Bu sefer sayısı ilk gün yaptığımız seferlerin 5 katı. Avrupa’daki diğer ülkelerin kısıtlamaları bizim Londra’daki kapasite artışımızı hızlandırdı. Uzun yıllar sonra ilk kez Londra’nın üçüncü havalimanı Stansted’e de uçuyoruz. Sabiha Gökçen Havalimanı’ndan yapılan bu uçuşları Anadolu Jet gerçekleştiriyor ve doluklar çok iyi” dedi.




Amsterdam, Miami, Havana ve Katmandu’da da müdürlük yapan 39 yaşındaki Celal Baykal Londra’dan Antalya ve Dalaman’a yapılan seferlerde de istenene yakın dolulukların yakalandığını söyledi. Bununla birlikte THY İngiltere’de Londra dışında, Manchester ve Birmingham’a da uçuşlara başladı.

SOKAKLARDA MASKE TAKAN YOK

Londra’da sağlık çalışanlarına teşekkür flamaları birçok yere asılmış ama pandemiden belli ki ders alınmamış. Ünlü Louis Vuitton mağazasının kapısında bile maske ve sosyal mesafe uyarıları var. Yine de kimsenin taktığı yok. Sokalarda maske takana rastlamak zor. Yine de Uzak Doğulular yoğun biçimde maske takıyorlar. Her yerde dezenfektanlar var ancak onları da kullanan çok az. Daha ikinci gün biz bile havaya girdik ve gerektiğinden fazla serbest davranmaya başladık. Hayatı tehlikeye sokan faturayı unutuverdik. Londra’nın bu hüzünlü halini de görmek varmış. Yine de o kent elbet bir aşının ortaya çıkmasından hemen sonra ayaklanacak. İnsanlar yollara dökülecek. Dünyanın dört bir yanından havalimanlarına turist yağacak. O gün ne gündür bilinmez ama yine de 2022’nin ötesini kimse aklına bile getirmek istemiyor.

Ben de öyle…