Beyaz Türklerin gizli çekiciliği

Yeni adı “Beyaz Türkler” olan İstanbul burjuvazisinin tatlı hayatına zarifçe süzülüyoruz.

Orada olmak istiyoruz: O kızlarla Rodos’a gitmek, o çocuklarla teknede güneşlenmek falan... Hele şu kış kıyamette iyi geliyor vallahi.

Ama biz gördüklerimizin tadını çıkaramadan bünyeye virüs giriyor ve başlıyor kemirmeye.

Gıcık oluyoruz Berrak’ın canlandırdığı virüse: Kardeşim bıraksana gençleri takılsınlar ne güzel. Biz de yancılık edelim.

Ama yok: Sanki biz bunu dememişiz gibi dadandıkça dadanıyor öbürlerinin “bembeyaz” dünyasına ve gittikçe daha talepkâr olmaya başlıyor.

Ne laftan anlıyor ne tehditten. Şöyle kenara çekip “akıllı ol” diyesiniz geliyor.

Deniz geniş, umman engin ama Engin’in canlandırdığı elemanda bunu alacak yer yok: Anca bir avuç alıp çarpıyor yüzüne. O da zaten ayılmasına neden oluyor.

Ondan sonra gelsin ne yapacağını bilememeler, kızı başından atamamalar, ailesiyle kötü olmalar...

Aile de kılıç kuşanınca güzelim ortam resmen savaş meydanına dönüyor. Hem de bizi taraf olmaya zorlayarak.

Şurada iki dakika ağız tadıyla burjuvazi yaşamayı çok görüyor bize yönetmen.

Halbuki ne gerek vardı bu kadar gerçekçi takılmaya? Aşk filmi üzerinden sınıf eleştirisi yapmaya? Milleti bunu anlamaya çağırmaya?

O teknede güneşlenir halde kalsak olmaz mıydı? Burjuva romantizminin tadına varsak?

Hem o kadar paraya film çekiyorsun hem de zor yolu seçiyorsun. Vallahi büyük cesaret. Sonuçta Beyaz Türk dünyası bu: Adamı çeker de, icabında iter de.

En iyisi Pelin Batu kafası

Memlekette yaşananlar aydınlar arasında bir karamsarlık yarattı ki sormayın.

Kimi görsem “ne olacak bu memleketin hali” kaygısıyla “acaba sıra bende mi?” tedirginliği arasında güvercin.

Ben de tam enseyi karartmıştım ki, televizyonda Pelin Batu’yu gördüm ve inanamadım: Evet, stüdyoda ata biniyordu!

Her zamanki gibi çok zarifti ve orada değildi sanki.

“Friends”deki Pheobe misali, asude ve mutedil idi.

O bu dünyaya ait olmama hali, o Elf prensesi duruş, o aleme stratosferden bakan eda...

Kıskanmadım desem yalan olur!
 
İncir çekirdeği

“Ben naif biriyim” dediğimiz an artık naif biri değilizdir.