Kadının particisi erkeğe ters gelir

Anadolu Partisi..
“Kurulumu Kolay. Siyaseten Olay!”
Partinin adı İsviçre çakısı gibi çok fonksiyonlu olarak düşünülmüş besbelli. “Anadolu” sözcüğünün ilk üç harfini “Ana” diye alıyorsun. “Parti” sözcüğünün “P” harfini ekleştiriyorsun, ortaya ANAP çıkıyor.
Beğenmedin mi? “Ana” ile “Parti” sözcüklerini birleştir. “Ben Ana Muhalefet Partisi’nin lideriyim, oruç tutmam seferiyim..” diye kasılan “Mülayim Bakışlı Gözlüklü Şahsiyete” inat “Anaparti” olsun.
Sadece baş harfleri birleştir, Süleyman Demirel’in Adalet Partisi’nin kısaltması AP gibi dursun.

* * *

Yazıya bu tespitlerden sonra “Emine Ülker Hanım’ın parti kurması kimi sevindirir?” sorusuyla girip, lafı “Uzun Boylu Sevgi İnsanına” getirmek istemiyorum.
Yalçın Doğan veya İsmet Berkan, bu ikisi de olmazsa Akif Beki bunu mutlaka yapacaktır.
“Ahalinin Kafasını Siyaseten Karıştırmaya Yeminli” gizli bir örgüt kurduklarından kuşkulandığım bu arkadaşların malzemesinden çalmak istemem. Ben işin başka taraflarını didikleyeceğim.

DURUŞU BİRAZ EZİK

Altı Kazık Partisi’nin son kurultayını izlemeye gittiğimde Emine Ülker Tarhan’ı nasıl gördüğümü yazmıştım:
“Biraz ezik görünümü var. Yürürken boynunu içeri çekip, başını kabahatli gibi öne eğiyor. Okula gelirken ödevini evde unutmuş memur kızı fotoğrafı veriyor” demiştim.
Şimdi bu lafın ne meale geldiğini söyleyeyim.
Eğer kadın olmasına güvenip de kadınlardan oy alacağını düşünüyorsa yanılır. Emine Hanım gibi kadınlar takdir edilir, onlardan övgü ile söz edilir ancak rol modeli olmazlar.
Okumamışı; üzerine dantel örtüsü konacak bir şey olmadığından “demokrasi ile” pek ilgilenmez.
Okumuşları da kadınlıklarından vazgeçmiş değildir. Bunların çoğunluğu da çağırdığı temizlikçiye mahcup olmamak için evlerini önceden temizleyen kadınlardandır.
Hayatında hiç ev işi yapmamış gibi duran Emine Hanım’dan kolay kolay etkilenmezler.

* * *

Tansu Hanım böyle değildi. İktidar potansiyeli vardı.
Emine Ülker Hanım gibi erkeksi ceket pantolonla dolaşmayıp, her yerde etek giyiyordu. Tokalaştığı erkeklerin uzattığı eli, iki elinin arasına alıp “köftelemeden” bırakmıyordu.
Üstelik Emine Ülker Hanım gibi düzgün konuşmak şurada dursun, ağzını açtığında pot üstüne pot kırıyordu ama ahali onu Seda Sayan’ı dinler gibi dinliyordu.

O SAFİ ÖZGÜVENDİ

Kadınlığımıza rol modeli olan Tansu Hanım resmen gaf makinesiydi. Bir mitingde ahaliye “Sizleri Cenab-ı Allah’a emanet ediyorum” diyeceğine tersini söylemişti.
“Cenab-ı Allah’ı sizlere emanet ediyorum” deyip miting meydanındakilere büyük sorumluluk yüklemişti.
Kadıncağız hiçbir şeyi düzgün söyleyemiyordu ama ahali ondan elektrik alabiliyordu.
Ayrıca safi özgüvendi.
Cahilde olması gereken “özgüven” bir akademisyen olduğu halde onun bünyesine işlemişti. Her şeyden emindi. Genel başkanlığa seçilir seçilmez “iktidar sözü” vermişti.
Bir de Emine Hanım’ın partisini ilan ederken sorulara verdiği cevaba baktım.
“Yüzde 10 barajını aşar mısınız?” diye soruyorlar. Hık mık. “Ne yüzde on barajı, ilk seçimde iktidarız” diyemiyor. Demek ki sallama yeteneği yok.
“Ulusalcı mısınız?” diye soruyorlar. Daha işin başında kaçamak cevaplar veriyor.
“Kimin gözü milli marşı dinlediğinde dolmaz ki?”
“Kim sporcularımızın milli başarısını alkışlamaz ki?”
Bu benzetmeler otuz yıldır devam eden, elli bin cana kıyan “adı konulmamış içsavaşı” çok güzel açıklıyor. Daha bir gün önce Brezilya’dan dört gol yiyen “kendi milli takımını” yuhalamış ahalimiz tatmin olmuştur.

* * *

Ben bu güne kadar, bir partinin içinden çıkıp “partileşen” hareketin başarılı olduğunu görmedim.
En beceriklileri bile ilk seçimde değilse bile ikincisinde silinip gittiler. Yine de kadınlık tek başına ayrı bir kategori olduğundan Emine Ülker Hanım için bir soru işareti koyuyorum.
“Uzun boylu sevgi insanı” dahil hiçbir erkeğe, siyaseten de olsa, bir kadınla uğraşmasını tavsiye etmem. Timsahı alıp çanta yapan kadın, erkeğe daha da beterini yapabilir.