Gizli Kalsın’ın yerine ne geldi?

Uzun bir dönem İstanbul’un gece hayatının gizli başrol oyuncularından biri oldu Gizli Kalsın.

Mekâna herkesin alınmamasıyla, ünlü oyuncuların gecenin sonunda hep buraya gelmesiyle, içeride yaşanan flörtler ve kavgalarla, gece yarısı başlayıp sabaha dek süren canlı müzik performansları ve tabii bitmeyen eğlencesiyle sürekli gündemde oldu Gizli.

İstanbul için bir ilk olan mekân, aslında yurtdışı metropollerinde çok iyi bilinen ve kısaca ‘speakeasy’ olarak tanımlanan barların şahane bir örneğiydi.

Aylar önce sessiz sedasız kapandı Gizli Kalsın. Yerine ne geleceği merak konusuydu.

Sonunda 1 hafta önce yeni mekân açıldı, ismi artık sadece Pizza Emirgan.

İki katlı Pizza Emirgan tam anlamıyla bir İtalyan lokantası olmuş.

Menüde sadece pizza yok, makarna da var etler de...

İlk kat hayli geniş, artık o kadar küçük değil.

Dahası, barı çok etkileyici ve Instagram’lık.

Şişelerin döner kulelere yerleştirildiği, tavanın aynalarla kaplandığı barın bu eğlenceli tasarımında Marsilya’daki Splendido’dan fazlasıyla esinlenilmiş.

Onu da söylemeden geçmeyeyim.

Pizza Emirgan’ın ikinci katına ise yine bir dolap kapağının açılmasıyla çıkılıyor.

Bu dolap kapağı açılınca bir asansöre biniyor ve yukarı çıkıyorsunuz.

Asansör yerine alternatif olarak merdivenler de var tabii.

Peki ikinci katta ne var?

Canlı müzik yok. Sadece DJ müziği.

Eski-yeni Türkçe poplar çalıyor.

Mekânın bir kısmının üstü kapalı, bir kısmı ise açık.

Ama şimdiden buraya herkes “yeni Gizli” diyor.

Ben gittiğimde mekânın yaratıcısı Umut Evirgen de oradaydı.

“Yeni aşk var mı?” diye sorduğumda, “Mekânlarımla aşk yaşıyorum” dedi gülerek...

Evirgen’in mekan yolculuğunu La Boom’da başladığı pazar partilerinden bu yana takip eden biri olarak şunu gördüm:

Kendini yeniden mekânlarına adamış; tüm detaylarla ilgileniyor, “Şurası eksik kaldı” diye sürekli notlar alıyor.

Bir çelişki yok mu

Martı’nın CEO’su Oğuz Alper Öktem platformu için bir festival düzenlemiş.

Başta Hadise olmak üzere birçok sanatçı sahneye çıkmış festivalde.

Ama bu festival en çok Oğuz Alper Öktem’in yılların siyasetçisi edasıyla yaptığı sahne konuşmasıyla gündeme düştü.

Öktem’in konuşmasındaki tavrı görünce benim de aklıma şu sorular düştü:

* Kendi takipçi/müşteri kitlesine taksicilerin diliyle, tonuyla konuşuyor.

Bu işte bir tuhaflık, bir çelişki yok mu? Ya da bu kitlenin istediği de yine bu dil mi?

* Taksicilere açılan bu savaşı anlıyorum ama üslup bu mu olmalı?