Baba, Gool!

Yakın ilişkileri sevgiyle yaşamak çokça hoşgörü, iyi niyet, özen ve hassasiyet istiyor. Bunu beceremediğimiz anlarda ise affedebilmek. Bu şekilde ilişkilerimiz bizi büyütüyor; babalaştırıyor. Bugünde hepimiz için temennim bu, hem bayram, hem babalar günü; “baba” bir gün diliyorum!

Kimimiz babasını mezarı başında anıyor, onlara Allah’tan rahmet diliyorum. Kimi baba evladını yokluğunda hasretle anıyor, onlara da sabır ve metanet diliyorum. Herkese selamet diliyorum!

Çok şükür benim sevgili babam yaşıyor. Allah uzun, sağlıklı, afiyetle geçecek hayırlı bir ömür versin. Bayram tatilinde. Onu telefonla arayacağım ancak. Babamlar tatilden dönünce ise anlaşmamız var; olabildiğince “Dünya Kupası” maçlarını beraber izlemek üzere. Ve fakir şimdiden, perşembe akşamı bayram arifesiyle eşzamanlı başlayan “2018 Fifa Dünya Futbol Şampiyonası” maçlarına göz attıkça anılarımızı hatırlıyorum birlikte. Futbolseverler için bu da ayrı bir bayram. Benim içinse şimdi anlıyorum ki; jenerasyon farkı yaşayan baba oğul iki kuşak için birarada zaman geçirilen, birleştirici, bazen de eğitici bir olaymış bu bir zaman. Eminim yakın kuşak pek çok kimse için de böyledir.

Şimdi, futbolun kitlelerin afyonu olması, kapitalist dünyanın avam bir eğlencesi olması tezlerini(ki haklılık payı vardır) bir kenara bırakıp iyi taraflarına odaklanalım istiyorum. Baba oğul ilişkisi bağlamında…

İşte Dünya, bir mücadele alanı, ancak bu mücadelenin de bir edebi, ahlakı, kuralları var. Estetiği var. Herşeyin üzerinde bir hikmeti, bir hakemi, hakimi var. İşte halklar, kavimler, renk renk, onca aynılığın yanında bazı farklı nitelikleri de var. Hepsi kıymetli fakat kendi içlerinde uyumlu, verimli olanlar öne çıkar.

Skor şampiyonlukları var, centilmenlik şampiyonları var, gönüllerimizin şampiyonları var. Oyuncular var, seyirciler var, yorumcular var. Hocalar var, öğrenciler var. Umut var, korku var. İnanç var. Temsili bunlar; merak eden hakikatlerini arar…

Anlayacağınız futbol dahi bir babanın evladına hayatı anlatabileceği bir mecra; “Evladım, ileriye gitmek için önce kalenin sağlamlığını gözetmelisin, eldekinin kıymetini bilir korursan açılır önün.. Evladım, futbolda ofsayt var, akl-ı evvellik taslayıp haksız rekabet edersen ofsayta düşebilirsin.. Evladım, faullu oynayıp arkadaşını bilerek isteyerek incitmek yakışıksız olduğu gibi, hayattaki fauller karşısında kuvvetli olup, ayrıca intikam tuzağına düşmeyesin, centilmenlikten uzaklaşmayasın.. Evladım, top taca çıkar bazen, girişimler etkisiz kalabilir, hayat devam ettikçe hep yeniden başlayabilmeyi bilmelisin. Umudunu asla kaybetme, skor değişebilir son anda.. Sonuç kadar süreç de önemlidir. İyi mücadeledir, elinden gelenin en iyisini ortaya koyabilmektir aslolan. Kazanmak kadar kaybetmek de var, böyle böyle olgunlaşır insan.. Evladım, golleri kişiler atsa da arkasında takımlar var, taraftarına, destekçisine kadar, başarı hepsine yazar…”

Tam olarak böyle demezdi tabi babam, ama anlamaya çalışırdım. Ve şimdi biraz anlıyorum futbolu neden bu kadar sevdiğini. Tek ayak üzerinde büyük becerilerin sergilenebildiği bu zorlu spordaki gibi, bazen hayat bir ayağını yerden kesse de o hep takımı(ailesi) için mücadele etti, ediyor. Seni tüm şampiyonaların “altın ayağı” seçiyorum babacığım, seni seviyorum!

Yaşam gailesi böyle, bir bayram tadında geçse keşke, Dünya bir top olmuş, insanlar da peşinde. Gel küçümseme; “Dünya ahiretin tarlasıdır” de. Çalış çabala, iyi bir oyuncu olmayı dene. Alası, ne eylersen Hakk rızası için eyle. Hakikatte, mağlup olmazsın böyle!

Gol ortalaması yüksek başladı şampiyona, biz de bir yazıda hem Ramazan bayramı hem babalar günü hem de Dünya Kupasını yad etmiş olduk. Tekrardan hepsi kutlu olsun.. Önümüz de seçim malum, iyi olan kazansın, hayırlı olsun. Aşk olsun! Hu