Barış şarkıları çalsın açın müziğin sesini

“ ‘Imagine’ din karşıtı, milliyetçilik karşıtı, geleneksellik karşıtı, kapitalizm karşıtı bir şarkı. Sözleri yumuşak olduğu için kabul gördü.”

“Kabul gördü” diyerek şarkıyı epey azımsamıştı.

Öyle ki, ‘Imagine’ dünyanın dört bir yanında, yıllarca barışın, insancıllığın, sevginin marşı oldu.

Rolling Stone’un yazdığı gibi bu şarkı ‘dünyanın kendi kendini tamir edebilme ve değiştirme gücüne olan inancın zarafetle ve basit bir dille yazılmış 22 satırı’ idi.

‘Imagine’, Lennon’ın önceki single’ı ‘Power to the People’ın savunduklarının tam tersiydi; acilen devrim yapmak yerine öldürmek veya ölmek için nedenin olmadığı bir dünya hayaliydi.

Barış ancak böyle mümkün olabilirdi.

Aslında sonradan Lennon’ın belirttiği gibi toptan bir din karşıtlığından ziyade “Benim Allah’ım senin Allah’ından büyüktür” kavgasının anlamsızlığının altını çizmeyi amaçlıyordu.

*

Bize, komşularımıza, dünyaya baktığımızda geçmişten bugüne tüm çatışmaların ulusal, etnik ve dini kimliklerden kaynaklandığını veya bunlar yoluyla körüklendiğini görüyoruz.

Kimlikler aslında düşünce sistemleri. Hangisi olursa olsun, düşünce sistemleriyle, ideolojilerle yaşadığımız sürece çatışma da savaşlar da bitmeyecek.

Öfkeyle kimi kazanımlar elde edilebilir ama insanların, toplumların ruhu iyileşmeden gerçek anlamda bir barıştan söz etmek ancak kendini kandırmak olur.

İnsanın ruhunu iyileştiren şeylerin başında da müzik geliyor.

Saatlerce konuşabilir, sayfalarca yazı yazabilirsiniz; yine de tek bir şarkının gücüne ulaşamazsınız.

Çünkü tüm sanatlar gibi, müzik de insan ruhunun derinliklerinden gelir ve diğer insanların ruhunda karşılık bulur.

*

Müzik, akıldan ziyade hayalle, sezgiyle, yaratıcılıkla yapılır. İnsan bir şarkıyı aklıyla değil, ruhuyla dinler. Bir düşünce sistemi değil, ruhun dili olduğu için “Müzik evrensel dildir” denir.

Etnik kimliği, milliyeti, dini birbirinden farklı birçok insan bir orkestrada buluşup beraber müzik yapabilir. Ve yine kimlikleri fark etmeden milyonlarca insanın ‘Imagine’ gibi bir şarkıyı dinlerken tüyleri diken diken olabilir.

Ve kim bilir, fikirleri değişebilir.

Barış özlemiyle, insan sevgisiyle dolabilir ve değişebilir. İnsan değişince ülke de, dünya da değişebilir.

Bu hayalcilik değil. Akıl ruha, kötülük iyiliğe galip geliyorsa tam tersi de olabilir.

Müziğin gücünü, kötüye kullanımından da görebiliriz. Savaş marşları, şiddete teşvik eden öfkeli şarkılar da müzik.

Onlar da hep kullanıldı çünkü şiddet de insanın ruhundan bir parça.

Ama müziğin gücünü, hele de böyle zamanlarda, iyiye kullanmak gerek.

*

Müzisyenlerin veya sanatçıların çıkıp konuşmalarına, siyasi açıklamalar yapmalarına gerek yok. Onlar barış için müzik yapsalar yeter.

Müziği susturmak yapılacak en büyük hata.

Şu anda kendini topluma, insanlığa karşı sorumlu hisseden müzisyenler sahip oldukları gücü, yaratıcılıklarını bu toplumu iyileştirmeye kullanmalı.

‘Imagine’ protest bir şarkı değildi. Tutkulu bir barış isteğiydi. O yüzden bu kadar popüler oldu.

İdeolojilere prim vermeyen, dünyayı değiştirebileceğine inanan, insanlığı tutkuyla seven ve bunu müziğe döken umut dolu sanatçılara ve işlerine ihtiyacımız var.

Inayat Khan’ın dediği gibi; “Müzik insanı önce kendisiyle sonra da diğer insanlar ve evren ile bütünleştiren en etkili araç ya da en kısa yoldur.”