×
Geçtiğimiz yılın rakamlarına bakıldığında Ocak-Şubat-Mart aylarını içine alan I. Dönem’de, evlenme oranı yüzde 7,9 arttı. Ancak buna karşın boşanma oranı da yüzde 5,8’lik bir artış gösterdi.
En dikkat çeken nokta ise boşanmaların evliliğin ilk aylarında yaşanması oldu. Evliliğin ilk 5 aylık döneminde boşananların oranı yüzde 40,3 olarak tespit edildi. Boşanma davalarının yüzde 29.1’i iki aydan az sürdü. Bu oran çiftlerin daha çok anlaşarak boşanma yolunu seçtiklerini gösteriyor.
GEREKÇE ‘GEÇİMSİZLİK’
116 bin 153 çiftin boşanma nedenini geçimsizlik oluştururken 85 çift zina, 35 çift hayata kast, pek kötü veya onur kırıcı davranış ve 288 çift ise terk nedeniyle ayrıldı. Çiftlerin geçimsizlik nedeniyle boşanmalarının oranı yüzde 96.7. Özel boşanma nedenleri “zina, hayata kast, pek kötü veya onur kırıcı davranış, suç işleme ve haysiyetsiz hayat sürme, terk ve akıl hastalığı” yasada sınırlı bir şekilde belirtilmiştir. Genel boşanma nedenleri “evlilik birliğinin sarsılması” ise yasada somut olarak belirtilmemiş ancak hakim tarafından takdir edilmesi öngörülmüştür.
6 AYLIK SÜRESİ VAR
Zina, evli erkek veya kadının eşi dışında üçüncü bir kişiyle bilerek ve isteyerek cinsel ilişkiye girmesidir. Bu durum, sadakat yükümlülüğüne aykırı davranış niteliğinde olduğundan diğer eşe boşanma davası açma hakkını verir. Zina yapan eş aleyhine boşanma davası açılabilmesi için bu eşin dava hakkı olan eş tarafından affedilmemiş olması gerekir. Zina nedeniyle boşanma davasının, boşanma nedeninin ( zinanın) öğrenilmesinden itibaren altı ay ve en çok zinanın yapıldığı tarihten itibaren beş yıl içinde açılmış olması gerekir.
48 saatte koruyucu tedbir
Bu yasal düzenlemelerden belki de en önemlisi 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun. 6284 sayılı Kanun ile aile içinde şiddete uğrayan veya şiddete uğrama tehlikesi bulunan kadınların korunması ve kadınlara yönelik şiddetin önlenmesi amaçlandı. Yani, 6284 sayılı Kanun ile şiddet mağduru kadınlar koruyucu ve önleyici tedbir kararlarının alınmasını isteyebilecek hakka sahip oldu. Koruyucu tedbir kararları mülki amir, hakim ve gecikmesinde sakınca bulunan hallerde kolluk amirlerince kırk sekiz saat içerinde verilebiliyor.
BARINMA YERİ VERİLİYOR
Şiddet mağduru kadına ve gerekiyorsa beraberindeki çocuklara, bulunduğu yerde veya başka bir yerde uygun barınma yeri sağlanması, geçici maddi yardım yapılması, psikolojik, mesleki, hukuki ve sosyal bakımdan rehberlik ve danışmanlık hizmeti verilmesi, hayati tehlikesi bulunması halinde geçici koruma altına alınması, gerekli olması halinde şiddet mağduru kadının çocukları varsa çalışma yaşamına katılımını desteklemek üzere dört ay, şiddet mağduru kadının çalışması halinde ise iki aylık süre ile sınırlı olmak kaydıyla kreş imkanının sağlanması tedbirlerinin birine, bir kaçına veya uygun görülecek benzer tedbirlere mülki amir tarafından karar verilebilmekte. Gecikmesinde sakınca bulunan durumlarda; şiddet mağduru kadına ve gerekiyorsa beraberindeki çocuklara, bulunduğu yerde veya başka bir yerde uygun barınma yeri sağlanması ve şiddet mağduru kadının hayati tehlikesinin bulunması halinde geçici koruma altına alınması tedbirleri kolluk amirleri tarafından alınabiliyor.
İSTERSE KİMLİK DEĞİŞİYOR
Şiddet mağduru kadının; işyerinin değiştirilmesi, evli olması halinde müşterek konuttan ayrı yerleşim yeri belirlenmesi, talebi üzerine tapu kütüğüne aile konutu şerhi konulması ve hayati tehlikesinin bulunması ve bu tehlikenin önlenmesi için diğer tedbirlerin yeterli olmayacağının anlaşılması halinde rızasına dayalı olarak kimlik ve ilgili diğer bilgi ve belgelerinin değiştirilmesi tedbirlerinin birine, bir kaçına veya uygun görülecek benzer tedbirlere hakim tarafından karar verilebiliyor.
Kolluk amirlerince alınan tedbir veya tedbirler hakim onayına sunulmakta, hakim tarafından onaylanmayan tedbirler kendiliğinden ortadan kalkmaktadır.
EŞE VE İKİZLERE ŞİDDET
1998’E KADAR YOK SAYILDI
Aile içi şiddet kavramı, ilk kez 1998 yılında 4320 sayılı Ailenin Korunmasına Dair Kanun’un yürürlüğe girmesi ile “hukuk” dünyamızdaki yerini aldı. 1998 yılından önce aile içi şiddet, Medeni Kanun ve Türk Ceza Kanunundaki hükümlerle çözümlenmeye çalışıldı. Ancak bu kanunlardaki hükümlerin yetersizliği karşısında aile içi şiddetin ayrı bir kanun ile çözümlenmesi zorunluluğu doğdu.
ZAMANLA YETERSİZ KALDI
4320 sayılı Ailenin Korunmasına Dair Kanun ile aile içi şiddetin önlenmesinde etkinlik sağlanması amaçlandı. 2007 yılında yapılan değişiklik ile 4320 sayılı Ailenin Korunmasına Dair Kanun’un kapsamı fiilen birlikte yaşamayan aile bireylerini de kapsayacak şekilde genişletildi. Kanun, uygulamada özellikle aile içinde değil toplumda birey olarak kadına karşı şiddetin önlenmesinde ihtiyaçlara cevap vermemesi ve yetersiz kalması nedeniyle 2012 yılında 6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun’ yerini bıraktı.
ŞİDDETİN TANIMI YAPILDI
Şiddetin; kişinin, fiziksel, cinsel, psikolojik veya ekonomik açıdan zarar görmesiyle veya acı çekmesiyle sonuçlanan veya sonuçlanması muhtemel hareketleri, buna yönelik tehdit ve baskıyı ya da özgürlüğün keyfî engellenmesini de içeren, toplumsal, kamusal veya özel alanda meydana gelen fiziksel, cinsel, psikolojik, sözlü veya ekonomik her türlü tutum ve davranış olduğu belirtildi. Şiddet mağduru ve şiddet uygulayanla aynı haneyi paylaşmasa da aile veya hanede ya da aile mensubu sayılan diğer kişiler arasında meydana gelen her türlü fiziksel, cinsel, psikolojik ve ekonomik şiddetin ev içi şiddet olduğu ifade edildi.
Kadınlara, yalnızca kadın oldukları için uygulanan veya kadınları etkileyen cinsiyete dayalı bir ayrımcılık ile kadının insan hakları ihlaline yol açan eylemlerin kadınlara karşı şiddet olgusuyla yapıldığı kabul edildi.
ÜÇ KADINDAN BİRİ MAĞDUR