Yurtlarından koparılan insanların hikayeleri..

Yürekleri sevgi, beyinleri yaşadıkları topraklarla ilgili heyecan dolu.

Çalışkanlıkları, iş bilirlikleri dillere destan.

Sevgi, dayanışma ve paylaşım üçgeni; yaşam felsefeleri.

Acıyı bal eylemişler yıllarca.

Koparılan zincirlerden özgürlüğe, barışa koşmuşlar "çocuk gülümsemesi" gibi.

Bugün Türkiye’nin temel harcı Onlar.

Mübadiller, göçmenler, soydaşlar.

İlk nesil büyük acılar çekti. Büyük sıkıntılar.

Ayakta kalma mücadelesi verdi her şeye karşın.

Ya ikinci nesil? Onlar acı dolu hikayelerle büyüdü.

Özlem türküleri ile umuda açılan pencerelerde.

Ve uzun bir uyum süreci. Ama hep çalıştılar. Hep bir kap sıcak çorba, hep bir küçücük sığınılacak mekan.

Hep azla yetinme. "Azıcık aşım, kaygısız başım".

Hoşgörü, sağduyu.

3. nesil daha şanslı elbette.

Onları bekleyen aydınlık bir gelecek.

Ama..Yüreklerde hep aynı sevgi, aynı heyecan.

Kalplerde çarpan Türk bayrağının alı, beyazı.

Canlarımız Onlar.

Büyük çilelerin, mücadelelerin insanları.

Şiirlere, şarkılara, hikaye ve romanlara konu oldular.

Tiyatroda, sinemada yaşadık Onların bitmeyen dramlarını.

Bir kitap yine eskilere götürdü beni.

Çok eskilere. Çok uzaklara..

"Yakınımızdaki uzaklar"a..Rumeli’ye.

Nice heyecanların, arayışların Vardar Ovası’na..

"Vardar Ovası, Vardar Ovası..Kazanamadım başlık parası.."..

Kara kaşlarda parlayan umut..

"Alişimin kaşları kara.."..

Osman Paşa destanı. Mücadele, özgürlük..

"Tuna nehri akmam diyor.."..

Daha nice haykırışlar, seslenişler..

Yılmaz Gürbüz.. Bir dost yürek. İzmir’de avukat.

Aynı zamanda araştırmacı ve yazar...

Gürbüz, tam 10 yıldır Trablusgarp, Balkan ve Birinci Dünya Savaşı dönemlerinde ülkeler arasındaki zorunlu değişim sırasında insanların yaşadığı dramları araştırdı.

Dile kolay.

Yüzlerce kişi ile görüştü, binlerce sayfa belge taradı.

Ve ortaya 750 sayfalık bir kitap çıktı.

Adı "Mübadiller’’

(Devamı yarın)