Ertuğrul Özkök

1929 yılında çekildi bu fotoğraf... Ankara’nın doğusunda küçük bir Çerkez köyünde...

***

Kıyafetleri işte böyleydi...

Bir pantolon bir mintan...

***

Peki nedir öyleyse, kırılamayan bu makûs talihin tam ortasındaki bu harika gülücükler...

***

Senin anlayamadığın, o vefasız kalbinin yok saydığı şeydir işte o...

***

RAHMETLİ babam matbaacı Şükrü Özkök, 1963 yılında, Almanya’dan dönüşte elime Telefunken marka küçük bir radyo verdiğinde, hayatımın ilk büyük müzik devrimini yaşamıştım.

***

Transistörlü bir radyoydu bu ve elimde mahalleye ilk çıktığım gün, mahallenin tartışmamız kralı bendim.

Çünkü Çiğli Amerikan radyosunda çalınan Bob Dylan’ın 50 yıldır harika kalan şarkısı ‘Like A Rolling Stone’u sokakta arkadaşlarımla o radyodan dinlemiştim.

***

Küçükken başucu kitabım Doğan Kardeş yayınlarından çıkmış ‘Kâşifler ve İcatlar Ansiklopedisi’ydi...

***

Her yıl American Scientific dergisinin “yılın en önemli buluşları” kapak konulu dosyasını merakla beklerim.

Bu yılki de geçen hafta geldi.

YAZININ asıl başlığı “Beni hiç aldatmayan bir kadın, iki erkeğin hikâyesi” olmalıydı.

Yaptıkları güzel işlerle, 20 yıldan uzun süredir en kötü anlarımızda bizleri güldürerek, düşündürerek, hüzünlendirerek, hayatımızı yaşamayı kolaylaştıran üç insan bunlar...

Beşiktaş Kültür Merkezi’ni kurarak, “Otogargara”, “Bir Demet Tiyatro” gibi harika oyunları ve dizileri hayatımıza sokan üç insan... Demet Akbağ, Yılmaz Erdoğan ve BKM’nin, işletme fakültelerinde “vaka” olarak incelenebilecek yöneticisi Necati Akpınar...

Geçen hafta BKM’nin hikâyesini anlatan çok güzel bir kitap çıkardılar.

İşte orada nasıl bir araya geldiklerini ve bütün bunları yaptıklarını anlatıyorlar.

Bir de Demet Akbağ’ın yaptığı bir mertliği... Dostluğu... Arkadaş ve sanatçı dayanışmasını...

İşte size o kitaptan “Beni hiç aldatmayan” üç insanın dostluk hikâyesi...

SANA ÖYLE BİR ROL YAZDIM Kİ GİYİNECEK ZAMANIN OLMAYACAK

-

IŞİD denen vahşi sürüsü 16 evladımızı kalleşçe öldürmüş, ayrıca görüntülere göre 2’sini vahşice katletmiş, biz burada Rus Büyükelçi’yi öldüren FETÖ’cü mü Nusra’cı mı kavgasındayız. 

Bitmedi...

 

Orada 16 yiğidimiz Suriye toprağında, karda kışta can veriyor, bayrağımız ayaklar altında...

 

Burada Rizeli belediye başkanı, bu kaostan, bu fırsattan, bu acıdan istifade, yangından mal kaçırır gibi Atatürk heykeli kaçırıyor.

 

* * * 

- Albayrak Binbaşım...

Orhangazi’de yatacak...

 

1999’da depremde kaybettiği anacığının yanında...

 

***

 

- Uzman Çavuşum Ali Sezai...

 

SİLİVRİ soğuk... Her zamankinden de soğuk cezaevinin duvarları...

Gazeteci, eşine haber gönderiyor...

 

“Bana bir palto ve bir çift bot getir lütfen...”

 

***

 

Eşi alıp götürüyor...

 

O güzel lafı bile çok görmüşlerdi bize...

“Türküm doğruyum” demenin faşistlik...

“Türk övün, çalış, güven” demenin ırkçılık olduğuna bile inandırmışlardı bizi...

“Ne mutlu Türküm diyene” demek haram edilmişti dilimize...

Dün, Avrupa ile Asya’yı demiryolu ile suyun altından bağlamıştık...

BU ülke hakkında kafasında tek soru olan insan bile eminim aynı soruyu soruyordur:

“Yaşadığımız bu kâbus, bu alçakça terör nedir?”

 

* * * 

 

Zülfü Livaneli geçen cumartesi günü Marka Konferansı’nda çok açık bir ifade ile şunu söyledi:

 

“Yaşadığımız dönem bir parantezdir...”