İkram

Kritik maçmış, çok önemliymiş, bu kadar seyirci İzmir’e gelmiş, dün akşam sanki bunlar hiç umurunda değildi Fenerbahçe’nin. Bundan önceki standart oyununu oynadı. Buna rağmen rakiplerinin ikramıyla şampiyonluğu elde etti.

Trabzonspor, Fenerbahçe’den daha çok koştu, daha çok mücadele etti. Maçın başına bakalım.. Daha 2. dakika ve Serdar bacağının altından topu kaçırdı, Trabzonspor öne geçti. Nasıl böyle bir gol yenir... Ardından Tuncay’ın becerisiyle beraberliği yakaladı Fenerbahçe.

İki kötü adam

Ama bakıyorsun hatalar bununla da kalmadı. Duran bir toptan ikinci golü yedi Fenerbahçe. Ne serbest atışta pozisyon alabildi, ne de adam markajı yapabildi. Yattara bomboş pozisyonda vurdu ve Trabzsonspor’u ikinci kez öne geçirdi. İşte böyle hatalar içinde bir Fenerbahçe vardı... Şampiyonluk için hiç çaba sarfetmiyordu. Ben bunu anlamadım.

Deivid’e bakıyorsun... Adamın ayakta duracak hali yok. Ne pozisyona giriyor, ne pas verebiliyor, ne şut atabiliyor. Herşeyi yanlış yapan bir oyuncuydu gole kadar. Ancak attığı gol Fenerbahçe’nin şampiyonluğu ilan etmesini sağladı. O golde de büyük bir çabası yoktu aslında. Sahanın iki kötü adamı vardı, biri Deivid biri Appiah, ikisi ortak güzel bir işe imza attılar. 40 top atıp onları rakibe veren Appiah çok güzel bir orta yaptı. Deivid de güzel bir vuruşla topu ağlara gönderdi.

Beceriksizlik

Koskoca Fenerbahçe, Trabzonspor ile 2-2 berabere kalıp şampiyon olduğu için dün sevindi. Ama iş bu hale gelmeli miydi? Beşiktaş yenilsin, Galatasaray berabere kalsın diye beklemeli miydi Fenerbahçe? Sezon başında "Avrupa’da final oynar" denilen Fenerbahçe, rakiplerinin puan kaybetmesini bekleyip, şampiyonluğu buna bağlamalı mıydı? Bu işi bu noktaya Fenerbahçe zaten kendi beceriksizliğinden getirdi. 100. yılındaki bu şampiyonluk da rakiplerinin sayesinde geldi. Yoksa kendi bileğinin gücüyle olmadı. Eline gelen avantajlarla ligde en yakın rakibine en az 15 puan fark atmalıydı.