İşimle anneliği dengede tutmam zaman aldı

◊ Film izlerken cinsiyet rollerini işleyişini düşündüm, neden annenin çocuğun bakımında ve evde daha çok sorumlu olması kabul görüyor?

- Kitapta ve senaryoda en çok sevdiğim şeylerden biri, ilişki çatışmasının ne kadar doğru bir şekilde tasvir edildiğiydi. Organik veya gerçekçi bir şekilde oynamadığım bir şeydi. Filmdeki en küçük detaylarda bile bunu hissediyorduk. Örneğin evde neden süt yok ya da kocanın kahve yapma sahneleri gibi... Ki bu deneyimleri hepimiz bir şekilde yaşıyoruz.

◊ Sizin eşinizle evdeki roller konusunda sorumluluklarınız nasıl?

- Filmdeki gibi eşimle kahve makinesi konusunda ufak bir anlaşmazlık yaşamıştım. Gerçek hikâye. Kahve yapmıştım, yeni bir yerdeydik çekimler için. Çalışıyordum. Eşim yanıma geldi ‘kahve makinesi nasıl çalışıyor’ diye sordu. ‘Nasıl mı çalışıyor? Eğer ben çözdüysem sen de çözebilirsin’ dedim. O yüzden filmdeki iletişimde bana çok gerçekçi gelen bir şey vardı. Kendi ilişkimde eşimle zaman zaman rolleri değiştiriyoruz. Ve o bu değişiklikleri taşıma konusunda gerçekten harika ama kahve makinesinin nasıl çalıştığını kendi başına çözemiyor. (Gülüyor)

◊ Çalışan bir anne olarak bazı durumlarda çocuğunuzun yanına olamadığınız için hiç suçluluk hissettiniz mi?

- Elbette bazı şeyleri kaçırdım. Anne olduktan sonra işe bakış açım değişti. Ama bu bakış açısını elde etmem biraz uzun bir yolculuk oldu. Karşılaştırınca hepimiz anneliği aynı şekilde deneyimlemişiz gibi değil mi aslında? Ama aynı deneyim değil. Herkes kendinden bir şey buluyor ama farklı deneyimliyor. Herkesin geldiği ve içinde bulunduğu koşullar farklı... Şunu anlayalım ki, anne babalık deneyimi herkes için farklı.

DOĞUMDAN SONRA BEN DE KENDİ BENLİĞİMİ KAYBETTİĞİMİ HİSSETTİM

◊ Doğum yaptıktan sonra kendi kimliklerinden çocukları için vazgeçen ve yok oluş hisseden yeni anneler için neler yapılabilir?

- Bunun gerçekten büyük bir sorun olduğunu düşünüyorum. Keşke bu konuda bir şeyler olabilse gerçekten harika olurdu. Anne sağlığına daha fazla dikkat edilirse aslında çocuklarımıza daha fazla fayda sağlarız. Bu konu gerçekten yeterince önemsenmeyen ve temsil edilmeyen bir konu. Aslında doğumdan sonra kendi benliğini kaybetme hissi çok yaygın bir deneyim. Ve gerçekten zor bir deneyim çünkü kendim de yaşadım. Çocuklarım olduktan sonra arkadaşlarımla olan ilişkilerim değişti. Çok farklı bir ilişki haline geldi. Bu durumu aşmaya yardımcı olacak kaynakların olması güzel olurdu.

◊ Sizin anneliğe bakış açınız nasıldı? Nasıl bir süreç yaşadınız?

- Annelikle ilgili kişisel bilgilerimden biri de ne kadar hızlı geçtiği. Garip bir şekilde başlıyor ve zamanla başka bir yola giriyor. Kızım daha küçükken her şeyi nasıl yapması gerektiği konusunda çok daha net bir fikrim vardı.

◊ Mesela, örnek verebilir misiniz?

- Mesela onun denizci kıyafeti giymek isteyeceğini düşünürdüm. Ama kızım kıyafete bakardı ve ‘anne sen kötüsün’ derdi. Nasıl ebeveynlik yapacağım konusunda çok belirli fikirlerim vardı. Bu filmi izledim ve neden onu özgür bırakmadığımı düşündüm. Neden ona kendi fikirlerim doğrultusunda tek bir sayfayı boyamayı öğretmek zorunda hissettim? Ona ne anlatmaya çalışıyordum? Belki de bu, bir tür korkunun yansımasıydı. Ona, küçük bir kutuda kalmayı öğreterek korumaya çalışıyordum. Aslında ona yansıttığım kendi korkumdu. Kızım büyüdükçe ve bana direnç gösterdikçe müdahale etmeyi bıraktım. Onun liderlik etmesine izin verdim. Şimdi gerçekten derin sohbetler ediyoruz... Artık onun kim olması gerektiğiyle ilgili belirli fikirlerimi serbest bıraktım ve onun yönlendirmesine izin verdim. Elbette, benim de fikirlerim var. Her zaman da olacak. Ama artık kesinlikle onun kendi yolunu yönlendirmesine, hayatını nasıl şekillendirmek istediğine ve kendini nasıl görmek istediğine daha çok izin veriyorum.

◊ Bu film için ya da bu role yönelik alabileceğiniz büyük iltifat veya tepki ne olurdu?

- Sanırım beni gerçekten etkileyen iki tepki duydum bile: “İzlerken kendimi gördüm” ve “Filmden sonra eve gittim ve annemi aradım.” Bu iki yorum beni çok sevindirdi.

HER ŞEYİ AYNI ANDA YAPAMAZSIN

◊ Doğum sonrası izolasyon dile getirilmeyen ama hissedilen bir konu filmde. Bu konuşulmayan konulara nasıl yaklaştınız?

- Bu hisler bana çok yakın hislerdi. Yönetmenimiz içsel kargaşaları dışa vurma ve insanlara hissettirme konusunda çok iyi iş yaptı.

◊ Kadınlar gerçekten iyi anne olmak için kendilerini ikinci plana atmalılar mı?

- Bence bu fikir tamamen dengeyle ilgili. Harika bir kadın bana dedi ki; ‘her şeye aynı anda yapamazsın.’ Öncelikler; anlayış, bağlantı kurma ve iletişim. Kendin için yarattığın destek sistemi önce kendine sonra ailene vakit ayırmak. Bunların hepsi birbirine bağlantılı.

◊ Anne olduktan sonran sonra aktörlük kariyeriyle annelik rolünü siz nasıl dengede tuttunuz?

- Zaman aldı. İş hayatım ile anneliği dengede tutmak zamanla oldu tabii. İki tarafı da başarıyla yerine getirme isteği başaramama hissinin ötesindeydi. İşteyken çocuğumu düşünüyordum. Eve gelince işten dolayı yorgundum. İkisinde de tamamen anda olmak gerçekten uzun zaman aldı. İşteyken tamamen işte değildim... İki tarafa da kendimi tamamen veremediğim için başaramıyorum hissini yaşadım ancak zamanla o dengeyi buldum.

Kızıma onun hakkında fazla konuşmayacağıma söz verdim

◊ Kızınız artık 14 yaşında. Günümüz gençlerinin sosyal medyaya olan düşkünlüğü hakkında neler söylemek
istersiniz?

- Çok önemli bir soru ve her gün boğuştuğum bir konu. Keşke bu soruya bir cevabım olsaydı. Sadece kızıma vakit ayırmaya ve kızımla sohbete hazır olmaya çalışıyorum. Bu arada kızıma onun hakkında fazla konuşmayacağıma söz verdim... Diyebileceğim tek şey sadece onun için müsait olmaya özen gösteriyorum. Canı konuşmak ve paylaşmak istediği anlarda hazır olmak istiyorum. Sadece bu. Çok daha fazla kişisel hikâyemiz var ama bunlar sadece bana ait değiller bu yüzden paylaşamam. Ama gençlerin sosyal medya düşkünlüğü gerçekten çok önemli bir konu.