Bir hayalin peşinde, 53 ülke ve 200'den fazla şehir

Kendinizden biraz bahseder misiniz?
- Muğla Fethiye’de doğdum. Ailem denizci bir aile olduğu için biz de her daim bir özgürlük, uzaklara kaçma duygusu hâkim olmuştur. Kendimi bildim bileli geziyorum. Augustine'nin “Dünya bir kitaptır, seyahat etmeyenler sadece bir sayfasını okurlar.” sözünün de bunda büyük bir etkisi var. Beyaz yakalı biriyim ve buna rağmen 26 yaşında 53 ülke gezdiğimi kimse kabullenmek istemiyor. Seyahat, benim kanıma girmiş bir virüs gibi. Bir kez girdi mi o virüs, bütün bedeninizi ele geçirene kadar kanınızda dolaşıyor. En büyük motivasyonum seyahat hayallerim. Ne zaman canım sıkılsa kapatırım gözlerimi dalarım hayallere... Sonra da kendimi yollara hazırlarım. 


Çin

Bu virüs kanınıza ne zaman bulaştı?
- İstanbul Üniversitesi’nde işletme bölümünü okurken artık bende gezgin olma yolunda ilk adımı atmak niyetindeydim. ABD’ye gittim. Üç ay çalıştım. Bir ayda  Las Vegas ve Los Angeles gibi şehirleri arkadaşımla satın aldığımız arabayla gezdik. New York ve Washington'u da gezdikten sonra  Türkiye’ye döndüm. Döndükten sonra bir şeyler eksikti. Beni ben yapan, keyif almamı sağlayan bir şeyler olduğunu fark ettim. ABD’de geçirdiğim onca zamandan sonra hayatın anlamını sorgulamaya başladım. Gezgin olmak bende hep eksik olan bir şeymiş... Sonrasında da bu duygunun peşine düştüm. Ben hayal ettikçe, bir adım daha seyahate yaklaşır oldum. 20 yaşımdan beri  yollardayım. 

Tayland

Bugüne kadar hangi kıtalara ayak bastınız? Ne gibi deneyimler elde ettiniz?
- Afrika, Asya, Avrupa ve Amerika kıtalarını gezdim. Japonya’dan Hong Kong’a, Çin’den Hindistan’a, Norveç’ten Filipinler’e, Kamboçya’dan Güney Kore’ye yaklaşık 53 ülkede bulundum. Kiminde 18 gün kaldım, kiminde üç gün. Bütün rotalar hayallerle başladı. Neyi istiyorsam o ülkede onu görmek için gittim.  Hindistan’da sokakları fille gezdim. Kamboçya’da dünyanın en güzel gündoğumuna şahit oldum. Nefes kesici, tarifsiz anlardan birisiydi.


Hindistan

Angkor Wat muhakkak herkesin görmesi gereken yerlerden. Mısır’da piramitlerin etrafında saatlerce deveyle gezdim. Interrail bileti aldım. Avrupa'nın 30’dan fazla ülkesini gezdim. Özgürlük ne demekmiş tattım. Endonezya’nın tapınaklar adası Bali’de dünyanın en güzel köylerini gezdim. Japonya’da dünyanın en hızlı trenleriyle sekiz farklı şehir gördüm. Ama en güzeli Kyoto’da bulunan Gion Bölgesi'nde, yağmurlu bir yaz gününde gezdiğim sokaklardı. Sırt çantalı dolaşmak inanılmaz keyifli... Hayatımın en güzel anlarıydı tüm yaşadıklarım.


İtalya

Sırt çantasıyla gezmek zor olmuyor mu?
- Aşırı zor diyemem. Alıştım belki bu nedenle bana öyle geliyor. Sırt çantası olabildiğince hafif olmalı. En önemli konu bu... Bir kilo fazla yük, yol boyunca 10 kilo ağırlığa dönüşür. Zaten her daim dokuz kilodan fazla eşya götürmem. Umurumda da olmaz. Benim için önemli olan gezmek. İnsan heyecandan ne yapacağını şaşırıyor.

Çantanızda neler oluyor?
- Kalacağım güne ve gideceğim yerdeki iklime göre kıyafet götürüyorum. Çok kısa kalacaksam üç- dört kiloyu geçmez kıyafetlerim. Bir ay kalacaksam beş-altı tişört, iki- üç şort, bir gömlek, bir pantolon ve bir su geçirmez mont idare ediyor. Ama en önemlisi ayakkabı... Mutlaka çok iyi bir ayakkabım olur. Günde 10-12 saat sokaklarda kaybolurken, en çok yükü ayaklar çekiyor.


Mısır

Onca ülkenin içinde en çok nerede aklınız kaldı?
- Hindistan... Ona ya aşık olursun, ya da nefret edersin. Arası yoktur. Kalbini açarsan eğer, her daim sana sunacak güzellikleri vardır. Hayatımın en unutulmaz ülkesidir. Görülecek yerlerinden çok, kültürü büyülüyor insanı... Öylesine farklı bir ülkedir ki, rüyanın en güzel anında sanki uyanmakla uyumamak arasında kalır, uyumaya devam edersiniz. Filipinler'de çok etkilemişti. Fethiyeli olmama rağmen, ömrümde bu kadar güzel denizi, sahili, resifleri olan bir yer görmedim.


Endonezya

Seyahat edeceğiniz yerleri nasıl belirliyorsunuz? Bir listeniz mi var?
- Hiç liste hazırlamadım. Ama bir çok dergi ve blog hayranıyım. Onları okumadan bir günüm dahi geçmez. Hâlâ bilmediğim o kadar çok yer var ki... Dünya çok büyük ve her yere gitmek imkansız. Bu nedenle dönem dönem bu blog ve dergilerden yararlanıp, mevsim ve bütçeyi göz önüne alarak kabaca rota çıkartıyorum. O ülkeye gitmişken, yanında başka ne var diye araştırır, ulaşım ve vize şartlarını kontrol ederim. Zaten bir yerden başladıktan sonra gerisi çorap söküğü gibi geliyor.

Bütçenizi nasıl ayarlıyorsunuz?
- "Baban çok mu zengin?, Çok para kazandığın bir işin mi var?" en çok aldığım sorular bunlar. Seyahat için tutku önemli... Bu bir âşk... Peşinden sürekli koştuğum için hep araştırmalarda bulunuyorum. Dünya sanıldığından çok ucuz. Tabii ki İsviçre, Norveç gibi ülkeler pahalı. Ama 'Couchsurfing' diye bir sistem var. Tamamen güven esaslı. Mesela Mısır’a gideceğinizi farz edelim. Couchsurfing de tıpkı Facebook gibi bir sosyal mecra.


Norveç

Oradan da, Facebook’tan arkadaşlık isteği gönderir gibi, "senin evinde kalabilir miyim?" diye istek gönderirsiniz. Sizi ağırlayacak olan ev sahibi kabul ederse, bir kuruş dahi ödemeden o kişinin evinde kalırsınız. Bu sistemin şu anda milyonlarca üyesi var. Bunu 20’den fazla gezgini kendi evinde ağırlamış birisi olarak söylüyorum.


Bali

Unutamadığınız bir anınızı bizimle paylaşır mısınız?
- Hinduların en kutsal şehri olan Varanasi’de, ölü yakma merasimlerine gittim. Hindular, ölülerini yakarak sonsuzluğu uğurluyorlar. Sonrada geride kalan külleri, Ganj Nehri'ne atıyorlar. Böylece bir ruh daha bedenden bağını koparıyor ve ruhlar aleminde bağımsız bir şekilde özgürlüğüne kavuşuyor. Yani ruh, bir daha dünyaya geri gelip, başka bir bedende can bulmadan, sonsuz hayata erişiyor. İşte saatlerce süren bu merasimleri canlı canlı izledim. Hâlâ o kaos, o kargaşa, o ağıtlar aklımdadır. Çok farklıdır Varanasi. İnsanı çok derinden etkiler.

Diğer kültürlerdeki insanların gezginlere bakış açıları nasıl?
- Avrupalılar, Amerikalılar, Avustralyalılar bu işte en başlarda geliyorlar. Onlar için çok sıradan bir durum. 70 yaşında bir dedenin, dünya turuna çıktığını görebilirsiniz. Ama ne zaman onlardan birisiyle tanışsam, "bu yaşta nasıl oluyor da bir Türk vatandaşı bu kadar gezebiliyor?" diye sürekli soruyorlar. Genelde büyük bir çoğunluğu, yollarda Türklerle karşılaşmamış oluyor.


Yunanistan

Aslında biz de öyle sanıldığı kadar az gezen bir toplum değiliz. Özümüzde göçebe bir milletiz ama nedense Anadolu’ya geldikten sonra yerleşik hayata bir geçmişiz, bizi bir daha kimse kaldıramamış. Sanırım bu yüzden, millet olarak gezmekten çok korkuyor, çekiniyor ya da bahaneler üretiyoruz. Yollara düşüp, gezmeye ne denli sevdalı olduğumuzu göstermemiz lazım.

En son nereye gittiniz neler yaptınız?
- Gürcistan’a gittim. Bize oldukça yakın olan bu toprakları görmek tanımak için yollara düştüm. Tiflis sokaklarında kaybolup, tarihi bölgelerini, harika tasarımlara sahip kiliselerini, caddelerini gördüm. Öncesinde de Japonya ve Güney Kore’ye gittim. Yaklaşık üç hafta kaldım. Özellikle Japonya, bambaşka bir dünya. Herkesin hayatında bir kez özellikle Kyoto şehrini görmesini ve Japon kültürünün araştırmasını öneriyorum. Gezilecek görülecek yerlerden çok, Japonların saygı ve dürüstlük anlayışı, hepimizin örnek alması gereken bir kültür. 


Deniz Pehlivan seyahatleriyle ilgili yazılarını ve fotoğraflarını 'www.birhayalinpesinde.com' blog adresinden paylaşıyor.

Farklı kültürleri görmek ve o dokuya karışmak size neler kattı neler öğretti?
- Saygı duymayı öğrendim. Düşünsenize, dünya tek dil, tek din, tek millet olsaydı, ne sıkıcı olurdu... Tüm milletlere, inançlara, renklere saygı duymayı öğrendim. Hiçbir şey bilmiyormuşum. Bilmem gerekenleri gördükçe araştırmaya, araştırdıkça öğrenmeye başladım. Dünyada öğrenecek çok şey varmış. En önemlisi, dünya ne kadar da güzelmiş...