Paylaş
Bir ilişkiyi bitirmek zordur. Bir şekilde bu durumdan korkulur, kaçınılır. Bazen ilişkiyi bitiren taraf oluruz bazen de yüzümüze söylenen ya da bize bildirilen taraf. Bizler süreç içinde ne çeşit duygular yaşayacağımız konusunda çoğunlukla hazırlıksız oluruz. Bir ilişki bittiğinde yaşadığımız duygulara doğru ya da yanlış duygulardır diyemeyiz. Biz sadece onları kendimizce yaşarız ve geçer.
Bunun bize olduğuna ve bu ilişkinin bittiğine asla inanmayız ve inkar ederiz.
Genelde karşımızdakini suçlar ve ona öfke kusar, çok kızarız çünkü o bizim dünyamızı alt üst etmiştir.
Bazen yaşadığımız bu duyguların yoğunluğundan korkarız. Bir daha asla sevemeyecek ve sevilmeyecekmişiz gibi düşünürüz bu da bizi kaygılandırır. Kaybettiklerimizin geri gelmeyeceğinden korkarız ama yine de böyle davranmaya devam ederiz.
‘Ben nerde yanlış yaptım.’ Diye kendimizi suçlarız. İlişkiyi baştan sona tekrar tekrar gözden geçiririz. ‘Eğer böyle yapmasaydım, şöyle davranmasaydım böyle olmazdı.’ Gibi düşüncelerle hatayı kendimizde ararız, buluruz.
Sürekli ağlarız, bazen bu sonsuzmuş gibi gelebilir. Çok büyük bir kayıp yaşamışçasına çok acı çekeriz.
İlişkiyi bitiren taraf bizsek bundan dolayı suçluluk yaşarız. Sevgilimizi ya da partnerimizi kırmak istemeyiz ama daha fazla da bitmiş bir ilişkide olmak istemeyiz.
Nerede ve kim olduğumuzu unutabiliriz. Ailemizle olan ilişkilerimiz zayıflayabilir, düzensizleşir. Duruş biçimimiz bile değişebilir.
Bir ilişki bittiğinde genelde bu durumun geçici olduğunu düşünürüz. Partnerimizin bizden özür dileyip bize geri döneceğini düşünürüz. Ama aslında bu bitişin gerçek olduğunu kabul edebilmek ve daha iyi, yeni bir hayata adım atmak için cesaret edebilmek gerekir.
Partnerimizden bize bir şans daha vermesini bekleriz. ‘Gitme!’ ‘Eğer kalırsan bunu değiştireceğim.’ Diye pazarlık yapma yolunu seçeriz.
Acı çekmek, kavga etmeler, eziyet ve ölmüş bir ilişki bittiği için bir rahatlama huzur hissederiz.
Tüm bu duygular başa çıkılmaz gibi görünse de hepsi ‘normal’ tepkilerdir. Bunlar, bu sürecin iyileşmesi için gereklidir. Sonuç olarak biz, biten ilişkimiz için yasımızı tutmalı, iyileşmeye yönelmeli ve zamanla diğer ilişkilere kendimizi kapatmamalı ve yeni ilişkilere şüpheyle bakmak yerine yeni filizler ekmeliyiz. Onlara süreç içinde bağlanmalıyız, güvenmeli, sabırlı olmalıyız.
Her ilişki bir yaşamdır aslında. Bir tecrübe, yaşanmışlıktır. Acısıyla tatlısıyla bir dünya barındırır içinde. Önemli olan her ne yaşadıysak ilişkilere küsmek, yaşadıklarımızı tüm kişilere genellemek olmamalı. Her insan bir dünyadır. Bunu görmek gerekir. Geride kalan ilişkimizde payımıza düşen hataları gördüysek bunlar üzerinde düşünme vaktidir belki de. Bu hatalar gereksiz kaprislerimiz de olabilir bazen aşırı kıskançlığımız da. Karşımızdakinin duygularını yeterince görmemek de olabilir, onu yeterince değerli hissettirmemek de. Önemli olan payımıza düşeni gerçekten görerek ilerlemektir.
Paylaş